MEBUSLUKTA ÇİFT DİKİŞ

Çok yaşadık, az gün görmedik. Dünyada mevkii makam için bırakın çocuklar kumda oynasın. Ne güzel ki ölüm var, herkesi eşit gören. Bazen düğme ilikleyenleri görünce kendimden geçiyorum:
-Yahu kime karşı bu saygı?
Gözler geleni gösterir. Ufak tefek biri ve etrafında bir insan seli.
Gülmemek için kendimi tutmaya çalışıyorum. Gülmemek ne kelime, sinirden kendime hakim olamıyorum. Yahu insanlık bu derecede mevki ve makam için küçülmeli mi?
***

Milletvekilleri ile bir tanışmamız oldu, yakın zamanda. Baktım ki bir telaş bir telaş. Nihayetinde milletvekillerini gördüm: Bir milletvekili, iki milletvekili, üç milletvekili, dört milletvekili, beş milletvekili,... Şu televizyon çok önemli, bir buluş. Programda milletvekilleri çocuklar gibi kavga ediyor, kötü laflar söylüyordu. Çözümü televizyonu kapatmakta buldum.
Onlar da bizim gibi bir insanmış.
****
Milletvekili olmayı, defterden sildim. Başkası önümde düğme ilikleyecek ve ayakta saatlerce bekleyecek. Ben gidince, "beddua edecek". Kolay mı saatler boyunca ayakta durmak ve her istenileni tepki göstermeden kabul etme.
****
Vallahi ben şimdilik istemeyeyim. Kimsenin kapısına da gidip ne mevki ne makam talebimiz oldu ne de olacak; Ayakta durmak, düğme iliklemek, her söyleneni robotça yerine getirme...
****
Sahi milletvekilleri seçilmediklerinde de aynı saygıyı görür mü? Aynı saygıyı gören ve sevilmeye devam edenlerin ellerinden öpme isteği içimden gelse de, bunca eleştirirden sonra bunu ifade etmem şık olur mu? "Ben Milletvekili iken.." diye başlayan hatıraları az dinlemedik.
Ben, bazen bu hatıraları dinlerken de üzülürüm. Keşke adfam milletvekili olarak kalsaydı da şehre dönmeseydi. Ankara, onun kahrını çekmeye devam etseydi.
-Ben, meclise girdim ve masaya yumruğu vurdum.
Anlaşıldı ki sayın emekli vekilden çok hatıra dinleyeceğiz. Tekrar kendisini vekil yapıp Ankara'ya göndersek, başımız rahat bulur:
-Ben vekilken..
****
Yahu "Mustafa" dedim, kendi kendime, "Şart olsun, param olursa sana adam gibi adam bir kampanya düzenler, senin için trilyonları harcar ve seni tekrar meclise gönderirim. Yalnız, bana geçmişten bahsetme, ne olursun!..."
Mustafa, bana dönmez :
-Maaşın ne kadar ki kampanya düzenlersin?
Döndüm, ona baktım. Kendisi haklıydı. Aldığım aylık maaş, kendisinin aldığı emekli maaaşının olsa olsa üçte biriydi.
****
Demek, ayda binlerce lira alan tekaüd mebuslar, (Çoğu gençtir, yaşlı değil) halen bir ışık beklerler, fenerin ışığını gören gemi gibi yanaşırlar, limana.
Ben Mustafa'dan umudu kestim, açıkça. Adam, gelmişsin memleketine, otur oturduğun yerde, sana ne Ankara?
Mustafa'ya diyemezsin, o mebus olmuş ya, tekrarını düşünüyor. Memleketine bir şey yapmamış, ilk vekillikte. Şimdi tecrübe kazanmış, hatasını telaffi edecekmiş.
Yapma be Mustafa, gitme yaban ellere. Orada bakarsın kendini kaybedersin, o toplantı benim şu toplantı senin. Ankara küçük yer değildir, kurtlar sofrasıdır, seni kuzu görüp yerler.
Mustafa bu, "Ham ederler" desem de aklına koymuş bir şekilde.
Geçen gün kendisini uğurladık, Ankara'ya. Birkaç sene sonra yapılacak Milletvekili Seçimleri'nde izleyeceği strateji ve seçilme plânı hakkında bir kişisel gelişim seminerine katılacakmış.
Mustafa, mebus seçilirse beni danışmanı yapacakmış ve ben o emeklilik dönemimde çift maaş alacakmışım.
Yapma be Mustafa, mebus olunca etrafını dolduran çok olur, bizi unutursun.
Ben, dürüstlüğümü şimdiden sergileyeyim de gönlün kalmasın:
-Bundan sonra oy-moy kullanmayacağım. Sen mebus olduktan sonra bu ülkeye ne hayır gelir?

12.05.2012