MEHMET BARLAS YAZDI : MESLEĞİNİN HAKKINI VEREN İNSANLARDAN BİRİNİ DAHA YİTİRDİK...

Ben de "Bütün spikerler sizin kadar güzelse beklentimiz karşılanmış olur" diye cevap verdim.
Dostluğumuz böyle başladı.
Sonra televizyondaki programlarımı başlattım.

Önemli eleştiriler
Her programdan sonra odama gelir ve eleştirilerini hiç insaf sınırı koymadan seslendirirdi.
Hâlâ hatırladığım bir eleştirisi bugün televizyon programlarını sunan gençlere de ışık tutabilir.
Demişti ki:
- Program sona yaklaşırken durmadan saate bakıyor ve katılımcılara sürenin bittiği konusunda uyarıda bulunuyorsunuz. İzleyiciler bu davranışlarınızı sizin programda sıkıldığınız ve bitirmek için sabırsızlandığınız biçiminde yorumlar. Sizi sıkan program seyirciyi daha fazla sıkar.
Bu nedenle, program keşke hiç bitmese şeklindeki duygularınızı yansıtın ekrana. Asla saate bakmayın. Program sanki bitmemesi gerekirken bitmiş gibi olsun.

Mükemmeli aramak
İlk programlarımdan birini bitirmiştim.
Jülide Gülizar öfkeyle girdi odama.
- Olmuyor... Konuşurken ağzınızı açmıyorsunuz. Çene tembelliğini sürdürerek televizyon programcısı olunmaz, dedi.
Düşünün ki ben Haber Dairesi'nin başındaydım.
Ankara haber bürokrasisinin hitap tarzı ile "Sayın Başkan"dım.
Ama Jülide Gülizar'a vız geliyordu bu konumum.
O daha iyiyi, daha mükemmeli ve hatasız Türkçeyi ararken protokoler hiyerarşiye hiç önem vermezdi.

İnsanlar ve kurumlar
Jülide Gülizar, Hukuk Fakültesi mezunuydu.
1956'da Ankara Radyosu'na spiker olarak girmiş, 1968'de de televizyona geçmişti. Meslektaşı Zafer Celasun'la da uzun sürmeyen bir evlilik yapmıştı. TRT'den 1982'de emekli olup ayrıldı ve Başkent Üniversitesi'nin İletişim Fakültesi'nde dersler verirken, Kanal B'de de programlar yaptı.
Örgütleri Jülide Gülizar'ların varlığı kurumlaştırır.
TRT'nin habercilik geleneğinde hâlâ onun izleri vardır.
Jülide Gülizar'a bana öğrettiklerinden ötürü teşekkür ediyorum.
Ona Allah'tan rahmet diliyorum.

16.03.2011 Sabah