MEHMET ŞEKER: YOKSULLUKTAN ÜŞÜYEN ELLERİ VARDI BABALARIMIZIN

Babam ile Mersedes, Hüseyin Akın’ın yeni çıkan şiir kitabı.

Korona günlerine rastlayan kitapların biraz mahzun olduğunu düşünüyorum.

(Nereden derseniz, kendimden biliyorum.)

Şiir okumak, bence hikâye ve romandan zordur. Her bir şiiri okuyup hemen diğerine geçmek olmaz. (Bu da bana göre böyle.) Durup dinlenmek, o şiirin sesini biraz olsun dinlemek gerekir.

Hüseyin Akın’ın şiirlerini -o dinleme kısımlarında- birkaç defa daha okudum. Keyifle ve emin olun, heyecanla. Sonra, merak ettiğim konular hakkında şaire birkaç soru sormak istedim. O da cevap verdi sağ olsun.

*

“Son şiirden başlayalım. Neden hiç şiir yazmadın Kudüs’e?”

“Kudüs ne vakit işgalden kurtulursa o zaman yazacağım şiirini. Mazlum coğrafyalar ve tutsak mabetlerle ilgili şiirler, bu meşum talihi kanıksamak gibi geliyor bana. Bir tür gözyaşı dökme biçimi. Oysa ağlamaya değil, kurtuluş sevincine ihtiyacımız var artık. Mazlum coğrafyalar ya da esir mekânlarla ilgili yazılan şiirlerin sanki “değişmez kader” gibi gizli bir vurgusu var. Dolaylı telkin de denilebilir. Elini ve dilini yeterince kullanmadan “buğz” aşamasına geçme kolaylığı da denilebilir. Benim şiirim bu tavra tepki çeken bir şiirdir.”

Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/mehmetseker/yoksulluktan-usuyen-elleri-vardi-babalarimizin-2055304