MUSTAFA KUTLU'DAN "D. MEHMET DOĞAN ŞİİRİ"

D. MEHMET DOĞAN

Ansızın kendime rasladım duvar dibinde

Bu tenhalık neyin nesi, ben kime bakıyorum

Galiba bir tuhaf çanta taşıyorum, tuhaf

Başkasının olmalı, sıkıca tutuyorum yoksa

Yoksa kaçacak, emanet işte, ne var ki bunda!

Nasıl yakaladım seni, diyor D. Mehmet, gülümsüyor

Hayır bu yalnızlık, bu takım elbise, bu bükük boyun

Yaşım yirmi ama herkes beni daha yaşlı biliyor

Beton çatlağında dipdiri parlayan sarı çiçek

Hayat mektebinde dirsek çürüten o yetim işte

Bu yüzden sıkılarak yumru olmuş sağ elim.

Anladın sen onu, gördün işte serapa masumiyet

Kimselere açılmayan o yürek ebedî melâl

Anladın işte, yüzümde donakalmış ve bil ki

Sade sana seslenen ızdırabın beslediği tebessüm

Ömrümce terketmedi beni, sade sen bil, orada

Öyle ayaküstü bir an durup ben de baktımdı sana

Duvarın önünde resmim aldılar

Al kâğıt üstünde tanıyın beni.

M.K

(Şiirin yazım tarihi 10 Aralık 2018, ilk kez kitapta yayımlanıyor.)