MUSTAFA ÖZCAN'DAN: KALTABANLAR!

¥

Robert Fısk bir numaralı kaltaban. Bir başka kaltaban da Esat ailesinin hayatını yazan ve bu yönüyle resmi tarihin yazımında meşhur olan Patrick Seale'dir. Yine de Seale, Şam rejimine desteğinde Robert Fısk kadar cüretkar değil. Olayların başlangıcında Beşşar Esat'ın gideceğini öngörüyordu. Olaylar uzayınca bu defa dümeni yeniden rejimden yana kırmıştır. Patrick Seale müseccel marka Esat taraftarı ve hatta bir nevi tarih önündeki sözcüsü olduğundan tutumunu garip karşılamamak gerekir. Lakin asıl şaşırtıcı olanı sağ gösterip sol vuran Robert Fısk'tır. Türkiye'de de epey hatırı sayılır yareni ve hayranı var. Ermeni tezlerine sahip çıkması bile dost halesinin büyümesine yeter. Burada biraz şaşırtıcı olan Ermeni yanlısı Robert Fısk ile Ermeni tezlerinin karşıtı sözde anti emperyalist Doğu Perinçek gibilerin Suriye olaylarında aynı cepheye düşmeleridir! Hadi biz yine de tesadüfe hamledelim!

¥

Ahmet Sabuni'nin ifadesiyle 'es sevrat tekşif'l avrat' yani devrimler turnusol kağıdı gibi kimin ne mal olduğunu ortaya çıkartıyor. Bunlardan birisi de Veli Nasr. Babası Hüseyin Nasr, Şah'ın uçağıyla birlikte ABD'ye gidenlerden. Devrime yabancı ve hatta düşman bir çizgiden geliyor. Lakin tortu olarak geride kalan Şii kültürü ortak paydayı oluşturuyor. Zaman, yaraları sarmaya yetmiş. Anti devrimci çizgiden gelse de şimdi Yaser Habib gibi devrimin kazanımlarına sahip çıkıyor. Ya da Sünni düşmanlığı devrimcilerle kültürel zeminde kalan Şii aydınları bir araya getiriyor. Hamaney ile birlikte Sünnileri aynı cehenneme gönderen Yaser Habib mesele Seyyidetü Zeynep olunca Hizbullah'ı göreve çağırıyor. Veli Nasr da Yaser Habib gibi meseleye devrim zaviyesinden değil Şii kültürü zaviyesinden bakıyor. Demek ki, devrimci zemin kültürel zemini besliyor ve iki unsur iç içe. Nitekim Veli Nasr 'The Shia Revival: how conflicts within islam will shape the future' kitabında Şii uyanışından bahsediyor. Peki Şii uyanışı varlığını niye borçlu? Birincisi, Humeyni'nin devrimine. İkincisi de, ABD'nin Irak ve Afganistan'ı işgaline. Bu işgali açıkça savunanlardan birisi Veli Nasr olmuştur. Bush döneminde işgal rehberliği yapan Veli Nasr, Obama döneminde de Afganistan ve Pakistan için özel temsilcisi olmuştur. Irak işgalini savunan Veli Nasr Suriye'de de çözümü ABD, Rusya ve İran arasında nüfuz paylaşımında yani İran'ın da içinde olacağı bir Sykes-Picot formülünde görüyor. Nebih Berri gibi adamlar yeni Sykes-Picot uyarılarında bulunsa bile kendileri namına buna gönüllü olarak yürütenler var. Veli Nasr'ın kırmızı çizgisi, Suriye'de iktidarın çoğunluğun yani Sünni kitlelerin eline geçmesidir. Devrim maskeleri düşürüyor. Suriye rejimi İran'da devrim taraftarları ile karşıtlarını mezhebi zeminde buluşturmuştur. Çünkü esas çizgi budur. Lakin bizde Semih İdiz gibi adamlar da Veli Nasr'ın peşine düşmüş bulunuyorlar. Niye acaba? Onlar Türkiye haklı da olsa haksız da olsa meseleye İran ve Şii zaviyesinden bakıyorlar. Onların mezhepçiliğine bir şey demiyorlar. Ama sürekli Türkiye'yi mezhepçilikle suçluyorlar! Neden acaba? The Press TV'den çok mu davet alıyorlar? Ya da 'düşmanımın düşmanı dostumdur' gibi başka faktörler mi devreye giriyor? Veballeri boynuna...

24.10.2012 Yeni Akit