NEFES

Pencerenin önünde duruyorum, aynı yerde,
İri damlalar düşüyor sokağa, hayat ne güzel!
Suskun dilimde binlerce masum gömülü, heyhat!
Sakın Azrail gelmesin anne.

İnanmazsınız, gölgeme sımsıkı bağlıyım.
Dilimde, bana biçilen kelimeler.
Kalbim ki içi kan dolu, sıcacık.
Sakla beni, Azrail bulmasın anne.

Gözlerimi kapatıyorum zulme, insan başka da nedir!
Toplu mezarlar giriyor rüyama, inanmıyorum.
Dönüştüğüm şeye yenik düştüm, suçluyum.
Ört beni, Azrail görmesin anne.

Neden böyleyim, bilmiyorum ben de.
Bencil mi doğar insan, ben mi hayal yoksuluyum?
Korkuyorum o günden, hem de nasıl!
Verme beni, Azrail gelirse anne.

Sulhi Ceylan

(Yedi İklim Dergisi, 415. sayı)

https://edebifikir.com/siir/nefes.html