NURETTİN DURMAN: DAHA ZAMANIM VAR DİYEMEDİM NASIL OLSA YOKUŞLARIN DİLİ YOK

Geceyi tuttum da başımdan aşağı bir güzel boşalttım gitti,

sessizliğin muhteşem tadında oldu her şey, biraz daha

dikkatli baksaydım yıldızları da görecektim,

hilalin ipince halini de, ama bakmadım,

karşıda öyle koyu gölgeleriyle ağaçlar vardı ve

inadına gölgeleri vuruyordu içerime, içime vuruyordu,

şiddetle vuruyordu, geceyi alıyordu da koynuna

hilalin şavkıyla sarmalıyordu ve öylece bırakıyordu ki

ağarsın zaman, çıkıp iyice bir yorulsun artık,

dizlerinin bağı çözülsün, sabahı öyle kucaklasın,

zamanın kederini yaksın ki bir şey çıksın ortaya;

etrafına baksın, nesi var nesi yoksa saçılsın ki

mahareti neyse bilinsin artık; neden dervişlerin

dolaşıp durdukları kapılar sessiz, sessiz ağlarmış,

bilinsin; bilinsin ki ben de bütün bunlardan sonra

bir tepeye çıkayım da oradan bağırayım dedim:

Yu’şaaaa! Yu’şaaaa!

nedir bu inadın aktığı ırmaklar,

bu kızıl kıyamet rengindeki hayat,

peki ne olacak hayretle açılmış gözlerdeki

ışıltkan kıvılcımların sonu; haydi söyle?

Devamı: https://www.insaniyet.net/daha-zamanim-var-diyemedim-nasil-olsa-yokuslarin-dili-yok/