NURETTİN DURMAN: ORUÇ TUTTU BENİ

Aslında ben bir şey yapmadım ona. Ne yerimden kımıldadım ne bir hareket yaptım ne de ileri geri bir koşu tutturdum ona kavuşmak için. Hiç ama hiçbir şey yapmadım. Bekledim desem o da değil. Zaten duruyordum durduğum yerde. Evden çarşıya, evden işe, işten eve. Sonradan tekrar yazının başına, tekrar bilgisayarın başına… Yok, şu şiir olmuştu da bu diğer şiir iyi olmamıştı faraziyeleri arasında ömrün kıvılcımlarını çakmaya devam ederken geçinip gidiyordum işte. Bütün bu tahayyüller arasında dolaşırken Şaban ayı hazretleri son yıldızlarını dökmüştü üzerimize.

Devamı: https://www.insaniyet.net/oruc-tuttu-beni/