ÖĞRENİLMİŞ CEHALET

Cehaletin birçok türü bulunur: Basit,aldanmışlık, katmerli ve öğrenilmiş…

Basit cehalet; bilmemek ama bilmediğinin farkında olmaktır.

Aldanmışlık cehaleti; gaflete düşmek, boş bulunmak; bir an zevkin, hırsın ve öfkenin esiri olmak; saptırıcı bir telkinle yanlış inanç ve kanaate kapılmaktır.

Katmerli cehalet; bilmediği halde bilmiş havasına girmek, malumatfuruşluk şovuna kalkışmak ve kendisine bilgi hamalı muamelesi yapmaktır. Buna eskiler cehl-i mürekkep demişlerdir.

Kör cehalet; gözünü ve kulağını hakikate kapamak, dilini hakikatten alıkoymak ve aklını gereğince kullanmamaktır. Müşrik toplumlar için kullanılan “cahiliye toplumu” tabiri bu tür cehaleti ifade etmektedir.

Öğrenilmiş cehalet ise kişinin bildiğinisaptırması, algı oluşturma peşine düşmesi, yanlışı doğru göstermesi, hakikati perdelemesidir. Bu tür cehalet bilgisizlikten değil, bilginin yanlış kullanılmasından, olgunun algıya kurban edilmesinden, hakkın ve hakikatin paranteze alınmasından kaynaklanır. Kişinin bilgiyi kinine,nefretine ve öfkesine alet etmesi, arzu ve isteklerine göre kullanması, amacından ve anlamından saptırması, mesajın veya metnintamamını görmezden gelmesi bu cehaletin belirtileri ve göstergeleridir. Bu cehalet, diğer cehalet türlerinden unsurlar ve belirtiler taşır ama daha karmaşık ve sofistikedir. Eskilerin “bu kadar cehalet ancak tahsille mümkündür” dediği türdendir.

Devamı: https://www.insaniyet.net/ogrenilmis-cehalet/