OSMAN AKKUŞAK'TAN: ŞİİRİN İLÂHÎ KUDRETİ

esasen mutluluktan mutsuzluğa, bedbahtlıktan bahtiyarlığa geçişler; "mutlak"ın katılığı ve bilinmezliği, doğrunun ve güzelin erişilmezliği karşısında, hem nekadar zor hem nekadar kolaydır.. karanlıklar içinde keşfettiğiniz bir ışık sizi selâmete ve şetarete götürür.. bulduğunuz güzel yolda mes'ud ilerlerken içten yahut dıştan gelen bir tökezleme bir istifham bir bunalım sizi yeniden ızdırablara garkedebilir.. oscar wilde (oskar vayld) adıyle andığımız İngiliz şâiri dememiş mi: "İnsanlar mutsuzluğa dayanabilir, fakat mutluluğa dayanamazlar!.." bana kalırsa bir şâirin bahtiyarlığı ancak yükseklere çıktığı zaman kendisini yakalar.. pek kısa bir müddet için.. ilhamın, o derin sezginin o keskin hakikatin keşfedildiği dakikalarda.. sonra yine hicran yine acı.. yine öfke yine hüzün.. şâirin yüreği incedir.. hadiseleri milimetreyle ölçer.. cahiller ve kaygısızlar âleminden kurtulup da "mutlak"ın, "eşsiz"in, "güzel"in peşine düştüğü vakit, metafizik acıların ezeli ebedî sancıların pençesinde kıvranacaktır.. şâirin nefes aldığı anlar ise; olsa olsa; bir çocuğun saffet dolu gülüşü, sevgi dolu bakışı, gençliğin taze, temiz güzelliği, şırıl şırıl bir su sesi.. serin bir rüzgâr, bir sevginin harareti.. bir saygının bir kadirşinaslığın verdiği sevinç ve tatlı şaşkınlığa, şiirin bin güzelliğine; güzelin, güzelliğin verdiği heyecana, sizi anlayan bir dosta; ayrıca cümlenizi, fikrinizi, sözünüzü idrak eden bir dinleyiciye.. yani zekâ sahibi, irfan sahibi bir muhataba rastladığınız, vakitlerde gizlidir.. birşey daha söyleyeyim: metafizik kaygılar ve sıkıntılar nasıl acı veriyorsa zaman zaman da "mutlak" peşinde düşünmenin, hayatın, kaderin ve varlığın gerçek hüviyetine ulaşmak için gösterilen gayret ve atılımların da insanoğluna bir sevinç ve haz sağladığını unutamayız...

şiir, her çeşit azab ve zahmetten sonra iltica edeceğimiz bir kurtuluş mekânıdır.. şiiri tarif için belâgate hacet olmasa gerektir.. kısaca söyleyecek olursak, şiir hayatın önümüze getirdiği sevinçlerin, acıların, heyecanların ve gerçeklerin kelimelere, cümlelere sığıştırılmış ve sıkıştırılmış şekillerinden ibarettir... esasen, rastladığınız yerde o bir yıldız gibi parlamağa ve ben buradayım diyen ışıklarıyle gözünüzü ve gönlünüzü aydınlatmağa başlar..

bir kere daha tekrar edecek olursak; yüzyıllar hattâ bin yıllar boyunca insanoğlu bir kısım sözünü çok keskin, çok etkin ve de çok âhenkli bir tarzda söylemekten hoşlanmıştır.. bundan haz duymuştur.. sevinç duymuştur.. kederli yeisli, acılı şeyler söylese de, bunları dile getirirken acı söylemenin, acıyı söylemenin verdiği acıyı da sevmiştir.. demekki şiir ızdırabla sevincin harman edilmesinden doğan bir cevherdir.. bu cevher bazen ferdin zatî. ferdî duygularını bazen de mâşerî (toplumsal) hislerini, inançlerini, emellerini dile getirir.. ve başka insanlerı, bizzat toplumun kendisini toplumun kendisini etkisi altına alır.