RECEP SEYHAN: DERDİ OLAN MÜTEMEDDİN VE EYGİ BİR ADAMDI

Bir motosiklet geçer ansızın yanınızdan, ortalığı velveleye verir, mahalleyi ayağa kaldırır. Gürültüsünden sanırsınız ki sırtında tonlarca yük var. Oysa sırtında taşıdığı tek kişidir. Aynı yerden bir otobüs geçer; sesini son anda fark edersiniz, bir taksi kadar bile ses çıkarmaz. Oysa tonlarca ağırlık vardır sırtında, onlarca insan ve eşya vardır.

Kimi insanlar vardır, sessiz ve derinden yaşarlar; şamatasız, gürültüsüz ve reklâmsız. Onlar mütevazı; fakat silinmeyen izler bırakarak ilerlerler. Onlar çoğu zaman yanınızdan geçip giderler, göremezsiniz; fark ettiğinizde geç olur, o gideceği yere çoktan gitmiştir. Arkasından “Bu, o muydu?” ya da “O, bu muydu?” dersiniz ve onunla aynı çağda yaşadığınız hâlde onu keşfedemediğinize, son anda fark ettiğinizde de arkasından yetişemediğinize, onunla iki kelâm olsun edemediğinize hayıflanırsınız. Boşunadır bu hayıflanmanız; birilerinin size “geçmiş olsun” demesinin zamanıdır.

Onlar alanlarında (eskilerin tabiriyle,) toplumun güvenli eli (eydi-i mutemedi) olan insanlarıdır; onlar insanların seçkinleri (ecille-i nâs), alanlarında sözü vesika (mevsûkü’l kelîm, güvenilir), kitapların hâllerine vakıf (ilm-i ahval-i kütüp) kimselerdir. Onların ruhlarını dingin kılan, onları mütevazı, sessiz ve sakin kılan da bu hâlleridir. Bu nedenle onlar göz önünde değildirler, bundan hoşlanmazlar zaten.

Devamı: http://www.fikircografyasi.com/makale/derdi-olan-mutemeddin-ve-eygi-bir-adamdi