ŞAİRLER GEÇİDİ: ADEM YAZICI İLE KONUŞTUK

Tanımlayamam aslında. Yaşama dair birtakım tanımlar yapabilirim belki ama yetersiz kalır. Şiir yazmadan duramayan biri veya Allah'ın sevgisine muhtaç ve onu anlamakta zorluk çeken biri desek şair, öğretmen sıfatlarından daha iyidir diye düşünüyorum.

Şiir yazma biçiminizi anlatır mısınız? Şiirin mutfağı sizde nasıldır?

Çok mutsuz olduğum zamanlarda bunun sebebini düşünürüm. Ya şiirden uzaklaşmaya başlamışımdır ya şiir geliyordur. Biriken şeyler şiire dönüşmeden mutsuzluğu üzerimden atamam. Şiiri yazdığımda ise mutluluğu kısa sürer. Şiirle dünya işlerini ayırmadan şiire geçemiyorum. Şiire geçtiğimde dünya küçülüp kalıyor aşağıda ve ayaklarımın altından çekiliyor arz. Sınıfta, odamda, arabada, durakta, otobüste şiir gelebiliyor ve o an yazmam gerekiyor. Yazdıktan sonra en fazla bir gün demlenmeye bırakırım-keşke fazla bırakabilseydim.-Artık kağıt kalem kullanmıyorum desem yeridir, kağıt kaleme geçemeden telefona veya pc'ye yazıyorum. Şiire başladığım ortaokul yıllarında da elime bir not kâğıdı geçtiğinde ve alelade kalem, hemen bir şeyler yazma isteği uyanırdı. Önüme gelen her kâğıda bir şeyler yazdığım için uyarı aldığım da olmuştur mekân sahiplerinden. Şiir bittiğinde birine okutmam gerekiyor. Evdekiler bu işten bıktı artık, başka birilerini buluyorum veya bulamazsam kendim okuyup ses kaydı yapıp dinliyorum. Dinledikçe pürüzler çıkıyor, gideriliyor ve sonra şiir yola çıkıyor. Modern şiirin şu özelliğini unutmadan söyleyeyim: Modern şiir, farklı zamanlarda farklı okumalar yapmadan es geçmeyi affetmiyor. Şiir kadar onurlu ve kibirli bir sanat yoktur. Yazarken sizi göklere çıkarıyor sonra acımasızca yere vuruyor. Netice itibariyle dengeyi korumak için epey çaba sarf etmelisiniz.

Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/sairler-gecidi-adem-yazici-ile-konustuk-k4946.html