SAPANCA ŞİİR AKŞAMLARI’NDA GÖL ŞİİRLERİ

Gümrükönü Yazıları – 20 / Fahri Tuna

  

2001 yılında birinci şiir akşamlarına katılan Faik Baysal, Sapanca kıyısındaki bir çay sohbetinde ‘hiçbir şiit, Sapanca’nın kendisi kadar güzel olamaz’ demişti. On bir yıldır devam eden Sapanca şiir Akşamları vesilesiyle özelde Sapanca, genelde Sakarya imgeli şiirler de yazıldı elbet. Bunların bir kısmı da Sapanca Şiir Akşamları’nda okundu üstelik. Feyzi Halıcı, Halit Çelikoğlu, İbrahim Erdinç Şumnu ve Faik Baysal Türkiye’den, Şeryan Ali ise Kırım’dan bu güzelliklere içinden gelen mısraları kağıda geçirmiş şairlerimiz. Bunları sizlerle paylaşmak istiyoruz.

 

Feyzi Halıcı

 

Sapanca Gölü

 

Sapanca gölü bir âlem

Çevre yanı bir nice dağ

Yağmur olmuş dökülüyor

Göynüme ince ince dağ…

 

Bir dokunsan, öter çın çın

Ufukta bir dizi altın

Uçta uçar bir bulutun

Kanadında delice dağ…

 

Düş gibi, yan geceden

Bir hayal tuttum inceden

Yola vurdum Sapanca’dan

Yürüdüm, yürüdükçe dağ…

 

Hasret konuşur dillerim

Dilde, Türkmen güzellerim

Aşık mı? Nedir ellerim

Tütüyor burcu burcu dağ…

 

Baktım dağlardan aşağı

Yaylalar buğday başağı

Burcun ebem kuşağı

Ala bele, turuncu dağ…

 

Efelerden kalmış mehir

Gök kubbeye düşmüş mühür

Ferman bilmez evvel âhir

Köroğlu’nun keyfince dağ…

 

Merhum Feyzi Halıcı tarafından I.Uluslararası Sapanca Şiir Akşamları’nda (8 Haziran 2001) okunan şiiridir.

Halit Çelikoğlu

Sapanca

Dere çağlar gün ağlar

Çiçeklenmiş hep dağlar

Sapanca’nın üstünde

Gölgelenmiş mor dağlar

 

Güneşin rengi solmuş

Gölgeler göle dolmuş

Sapanca’da bugün de

Garip bir akşam olmuş

 

Susmuş sanki dalgalar

Çırpınmıyor sandallar

Sapanca’nın içinde

Beni derde saldılar

 

 

İbrahim Erdinç Şumnu

 

Sapanca

 

Tepelere ilk kar düştü; kış yakın

‘Keremali’ sisli, ‘Karatepe’ ayaz

Hüznümü tazeler gibi ilk aşkın

Buruk bir özlemle geçti gitti yaz

Zaman ki bu ne hız? Saatler an’ca

Durdur yolkovanı durdur, Sapanca!

 

Bir yakut gerdanlık… güneş bayıyor

Gölde bu eziliş ürperiş niye

Akşam… gün aşına zehir katıyor

Gönül kuşu dargın, gün bitti diye

Hislerim karmaşık, ürkek yabanca

Korkuyorum, elimi tut Sapanca!

 

Bilinmez diplere saldım cihanı

Gözüm hep kısmetin en irisinde

Çevirin dönülmez yöne rotamı

Vuslat mı? Ufkun az ilerisinde

Her gayretim O’na atılmış kanca

‘Rastgele’ desene bana, Sapanca!

 

Derinlik, sonsuz’dan bir haber gibi…

Yetmedi nefesim, sığda boğuldum!..

Sulara yansımış sem3anın dibi

Gökte değil, sırrı ben sende buldum!..

Sar, ısıt göğsünde can’ca, cânan’ca

Sığlıklardan sakla beni, Sapanca!

 

Bazen sanki, gölden sesler duyulur!...

İçim, garip duygulara alışık…

Çoşarken kemençe, hıçkırır tanbûr,

Ben böyleyim… şevk’e melâl karışık…

Sûzidilârâ’ca, Şed’arabân’ca,

Rûhumun sesi bu!.. dinle, Sapanca…

 

Kamışlık sendedir, bendeyse hasret

Ney senden; bu çığlık, bu feryât benden…

Bir keskin rendedir içimde gurbet

Oyuk oyuk ciğer… lime lime ten!..

Eşiğine düştüm!.. bakma düşmanca

Yaram ağır, su ver bana, Sapanca!..

 

Daha dün… ırmaktın seldin nehirdin

Bencileyin, dağlar kesti önünü…

O yâr’dan bu yâr’a gider gelirdin

Çevirdiler yâd ellere yönünü!..

Yine doğrul, kabar, gürle Sultân’ca!..

Yeter durgunluğun, çağla, Sapanca!..

 

Lodos’unu başka sâhile çevir,

Seni karayel’le, poyraz’la sevdim…

Benlik’miş, gurur’muş… hepsini devir!..

Yerde iki büklüm niyaz’la sevdim

Geçtim her sevdâdan şimdi, pişmanca

Koma beni kurda-kuşa, Sapanca!..

 

Mülkü haraç-mezat yatıya geldim,

Ne mal ne cân bana senden sevgili..

Günübirlik değil, yatıya geldim,

Yok mu bir yamacın, serin, servili?..

Kalayım yuva’ca, yurt’ça, vatan’ca

Koynunda uyumak… ne hoş, Sapanca!..

 

İbrahim Erdinç Şumnu tarafından IV.Uluslararası Sapanca Şiir Akşamları’nda (26 Haziran 2004) okunan şiiridir.

Şeryan Ali

 

Sapanca’nın Sahilleri

 

Sapanca’nın sahilleri

Tılsım imiş, sır imiş

Durgun esen hür yelleri

Kanatlanmış yır* imiş

 

Sapanca’nın sahilleri

Salgır** sizi alkışlıyor

Dalgaların öz dilleri

Sizi türkü bağışlıyor

 

Sapanca’nın sahilleri

Kalbi basir ediyorsun

Nefasetin bülbülleri

Bizi esir ediyorsun

 

Sapanca’nın sahilleri

Her goncan sır gibi

Birleştirip dost illeri

Yükseliyorsun yır gibi

 

Kırımlı şair Şeryan Ali tarafından IX.Uluslararası Sapanca Şiir Akşamları’nda (27 Haziran 2009) okunan şiiridir.

Yır: Türkü

Salgır: Kırım’ın en büyük nehri

 

 

 

Faik baysal

Sakaryalı Müberra

 

Su vurdu gözüme gönlüme akçıl karanfillerden

Çay renginde bir avuç Adapazarı öğlesinde

Ayağında blucin, elinde sigara

Annem değil beni depremler salladı beşiğimde

Çığlık çığlığa ağlamasını bilir benim kadınlarım

N’olur, anla beni biraz Müberra

Küçükosman Sokağında akşamlar yırtık pırtık, yapyalnızdı

Benim bahçemde tüm güller hep böyle kan kırmızı

Bütün kelebekler ölmeye koşar lâmbalara

Michael Jackson bakıyor güzelim gözlerinden tepine tepine

Oysa Adapazarı sallanıyor benim uykularımda hâlâ

N’olur, erkekliğime dokunma Müberra

Ben şimdi masmavi Sapanca’yım elmalarda sepetler dolusu

Arifiye’ye giden kara trenlerde iki gözüm iki çeşme

Sıcaklığını ben anlatabilirim yalnız mısra mısra

Acılar çocuğuyum ben, bana öyle tepelerden bakma

Benim kadınlarım doğurmayı bilir yalnız gecelerde

N’olur, tut ellerimi biraz Müberra

Öküz arabalarının tekerlek seslerinde akşamlar mum mum

Bir masalın yalazında ağaçlar niye ağlaşıyor istasyonda?

Ezanlar sarı sarı kilimlerde, dualarım kapkara

Kızılcık renginde bir avuç yaş, bir bahçe hüzün öğlesinde

Dilim tutuldu birden, konuşamıyorum işte, konuşamıyorum

Of of, yaşımdan utanıyorum Müberra

Erenler Mezarlığı’ndan gelirim sana böyle yaz yaz

Ağaç de bana, ot de, istersen bir ölümlük toprak de

Yak şu lâmbanı yak, hasretim aydınlıklara

Sen de mi çılgınlar gibi sevgiyi kurşunladın yoksa

Ben acılar çocuğuyum, benim kadınlarım gülmeyi bilmez

N’olur, sen de beni ağlatma Müberra

Michael Jackson değil, ben hüzün şarkıları dinledim hep

Geceleri kanımı emen sivrisinek vızıltılarını

N’olur, sarıp sarmalama beni, kundakla masallara

Ben depremler çocuğuyum, benim kadınlarım sevmeyi bilmez

Gitme, biraz daha kal, bittim tükendim artık

N’olur, ölmeden okşa beni biraz Müberra