ŞEVVAL BAŞTAN: ZARİFOĞLU ŞİİRLERİNİN ÇOCUĞA DÖNÜK YÜZÜ: GÜLÜCÜK

O anda kendime şunu sordum: "Acaba çocuk yaşlarda olsaydım o sayfalar yine dikkatimi çeker miydi, yine böyle bir çırpıda okuyabilir miydim?"

Ben daha sorularıma yanıt veremeden Ketebe Çocuk, Zarifoğlu çocuk kitapları dizisini yeniden, özgün bir biçimde yayınladığı haberini vererek alternatif cevabını sunmuş oldu. Bununla birlikte bizim için aynı şiir üzerinde iki farklı yayınevinde ve farklı zamanlarda çalışmış sanatçıların çizgisel yorumunu değerlendirme imkânı doğdu.

Cahit Zarifoğlu'nun yazarlık serüveninin son demlerinde çocuk edebiyatına yönelik verdiği eserler şairin doğal olarak ustalık dönemine rastlar. Zarifoğlu, vefatından birkaç ay önce tamamladığı, içinde çocuklar için yazdığı şiirlerin yer aldığı Gülücük'ü yayınlatması için Mustafa Ruhi Şirin'e emanet eder. Vefatının ardından 1989 yılında Beyan Yayınları tarafından basılan ve editörlüğünü M. Ruhi Şirin'in üstlendiği kitap aynı zamanda Zarifoğlu'nun çocuk kitapları dizisine adını vermektedir.

Gülücük'te bizi karşılayan şiirlerin öznesi çocuktur. Günlük hayattaki üzüntüleri, sevinçleriyle hepimizin yakından tanıdığı bir çocuk. Öbür tarafta giderek yalnızlaşmakta olan, modernleşen çekirdek ailenin içinde anne babasıyla daha fazla vakit geçirememekten şikâyetçi, gün içinde ebeveynlerine derin özlem duyan, hayat tarzına çocuk diliyle sitemi olan bir çocuk.

"Korkunç

Bir fırtına çıkıyor

Annem evden gidince" (Çalışan Anne)

"Baba

Yine mi büroya

Ne olur

Eve getir

Bir akşam

Şu büroyu

Bakalım

Neresi bizden güzel" (Çalışan Baba)

"Babamı

Ancak

Akşamları

Öpebiliyorum" (Özlem)