ŞİİR, ŞAİR, ŞUARA SURESİ HAKKINDA

Dünya şairlerine baktığımızda buna ne kadar uyduğuna bakarım. Bir de şiirin mahfilleri var, kategorileri var, çeşitleri var, kendine göre imge, simge, metafor, alegorik betimlemeleri var.

İttifakla bilinir ki, cahiliye döneminde Kur’an indiğinde şiir doruktaydı. Onların sapkın görüşlerine ancak şiirsel bir üslûpla güçlü cevaplar verilebilirdi ki, Allah her şeyi en iyi bilendir. Çıkardığımız manaya göre ve konuşan Rabbin sözüyle “Muhammed şiir söylemiyor, o kendinden bir şey söylemez, Kur’an şiir değildir” diye kendimce ifade ettiğim bazı ayetler var ve buna benzer hadisler var. Fakat Kur’an’ın sözleri o kadar muhteşemdir ki, ancak günümüz koşullarında böyle güçlü ve sırlıdır, şiir gibidir diyebiliriz. Görüyoruz zaten.

Evet, görüşler farklı farklıdır. Ama benim görüşüme göre Kur’an şiiri olumsuzlamıyor, yadsımıyor, bunu Peygamberin sözlerinden ve tavrından da biliyoruz. Kâb bin Züheyr’inBanet Suad Kasidesi buna en iyi örnektir; Kutlu Elçi bürdesini(hırkasını) çıkarıp Kâb’a hediye etmiştir. Çünkü ne Kur’an ne de İslam şiire karşıdır.

Şuara Suresi son ayetlerine dönecek olursak, 224-227. Ayetlerde Rabbimiz şöyle buyuruyor:

“Şairlere gelince, onlara yalnızca azgınlar uyar. Görmüyor musun onlar başıboş vadilerde dolaşırlar. Görmedikleri ve yapmadıkları şeyi söylerler. ANCAK îmân edenler ve güzel amellerde bulunanlar ve Allah’ı çokça zikredenler ve zulme uğradıktan sonra öclerini yerde komayıp alanlar müstesna. Ve o kimseler ki, zulm ettiler, nasıl bir dönüşle yuvarlanıp gideceklerini yakında bileceklerdir.”

Devamı: https://www.insaniyet.net/siir-sair-suara-suresi-hakkinda/