ŞOL KAPIDAN İÇERİ

Nâdiren şiir karalarım. Bazen hisleriniz nesre sığmayıverir; şiire koşmaktan başka çâre kalmaz. Bazen de şiir fikirlerinizi taşımakta zorlanır; nesrin gölgesinde soluklanırsınız.

Şiir dergâhının gediklileri bizi “destursuz bağa girmek”le itham ederler mi bilmem ama his söze dökülmek isteyince mânî olamıyorsunuz. Karalamanın başlığını “Yunusça bir söyleniş” koymayı da düşündüğümü söylersem okuyucularımıza bir ipucu vermiş olurum sanıyorum.

ŞOL KAPIDAN İÇERİ

Her varımı bir elden

Aldım ne aldım ise

Bir deryâya gark oldum

Daldım ne daldım ise

Bir nazar deldi teni

Çekti dilden dikeni

Sıyırdı benden beni

Kaldım ne kaldım ise

Göz yumuk boyun bükük

Nefsim dağlardan büyük

Mâsivâ bu yolda yük

Sildim ne sildim ise

Gözyaşıyla yıkandım

Bir uykudan uyandım

Cehlimi gördüm, yandım

Bildim ne bildim ise

Koruksun ol dediler

Deryâya dol dediler

“Ölmeden öl” dediler

Öldüm ne öldüm ise

Şeriat dağda göze

Tarîkat değmek öze

Hakîkat suyun yüze

Çaldım ne çaldım ise

Koyunca yola seri

Söndü dünyâ eseri

Şol kapıdan içeri

Buldum ne buldum ise…