SÜLEYMAN SEYFİ ÖĞÜN'DEN: HUKUK SAVAŞLARININ DİYALEKTİĞİ

20.Yüzyıl'daki hukukluluk iddiasının pratik karşılıkları sınırlı kaldığını görmezden gelmemek gerekir. Meselâ mutandan politik ekonomilerin hüküm sürdüğü merkez kapitalist ülkelerde, sermaye ve proleteryanın "medenî olmayan dünyâya" dönük nazarlarındaki suç ortaklığı sınırlamıştır bunu. Yeniden-bölüşümün bedeli, eleştirel siyasetleri, suç ortaklığı ihtimalini de işin içine katarak, sisteme katıksız itaate zorlamak oldu. Buna ilâveten 20.Yüzyıl'ın devlet ağırlıklı politik ekonomilerinin yeteri kadar pislik biriktirmiş olduğu gün gibi aşikâr. Vukuatlar düzeyinde, devletlerin müdâhil olduğu, halâ tam olarak aydınlatılmamış çok sayıdaki cinâyet, ya da modern cadı avı, 20.Yüzyıl'daki hukukluluğunun nerelerde bittiğini gösteriyor.

21.Yüzyıl'ın hukukluluk çabaları, 20.Yüzyıl'ın sözüm ona hukuklu politik ekonomilerine sinmiş hukuksuzlukları ayıklamaya çalışıyor. Bu süreçleri bazı cesur savcılara ya da polis şeflerine mâl etmek çocuksuluktur. Olup biten sermayenin, devlet ile olan evliliğini gözden geçirip yeniden yapılandırmasıyla ilintili. . Bu da mâliyetleri aza çekmekle ilgili bildik bir sermaye refleksiyle alâkalı. Politik ekonomiler içindeki devlet-sermaye dengeleri dönüşüyor. Hukuk kazanımları da bu dönüşümün fırsatları kadar.

Öte yandan tarihin diyalektiği çalışıyor. 20.Yüzyıl, 19.Yüzyıl hukuksuzluğunu yıkadı; ama, zaman içinde kendi hukuksuzluğunu üretmekten geri kalmadı. 21.Yüzyıl ise bu hukuksuzluğu tasfiye etmeye çalışıyor. Hukuksuzluk çerçevesinde bunun bedelinin, belki şu an pek farkına varmadığımız, yeni iktisadi rasyonalite temelinde yapılanan "olağanlaştırılmış faşizm" olacağı anlaşılıyor. Korkulması gereken işte bunun kurumsallaşması....