TADIMLIK KİTAPLAR 7 2021 MAYIS

Tünelden çıkarken duraksayıp sönmüş ateşin külrengi küllerine baktım. Tanıyordum ölümü. Hiç mi hiç yabancı değildi bana ölüm. Tünelden çıkarak torbayı toprak öbekleri üstüne boşalttım, yere sürdüğüm paltomun üstüne oturdum, bıçağımla konserve kutularını açtım; öteki yiyecekleri de önüme diziştirdim. Tümünü: sığır eti, domuz salamı, balık, vişne tatlısı, elma ve kaysı kuruları, ekmek, bisküvi… Torbadan yere dökülmüş her şeyi! Ve yemeğe koyuldum. Çabuk çabuk. Oburca. Boğazımın içine tıka basa. Ölürken de cömert bir kişiydim. Birkaç kesek ekmeği ufalayıp çevreme attım; küçük kırıntıları öne uzalı bacaklarımın üstüne serptim. Kuşlar gelsinlerdi! Hem yemlenir, hem de Tanrı’nın hayattan koparıp dünyanın ıssız bir köşesine attığı bir insanın ölümünü seyrederlerdi.”

Devamı: https://www.insaniyet.net/tadimlik-kitaplar-72021-mayis/