TARKAN ZENGİN'DEN: DEPREMİN HAKK'A YÜRÜYEN ÖĞRETMENLERİNDEN SON DERSLER

BİR AY ÖNCE ÖĞRETMENLERLEYDİM

'Etkili İletişim ve Beden Dili' konulu seminerimin sonunda, öğretmenlerden önce gözlerini kapatıp, fon müziği eşliğinde içsel bir yolculuğa çıkmaları istemiştim. Kendilerini hayal kurdukları bir ülkeye bir haftalık bir tatile göndereceğimizi söyledim. Uçak havalandıktan otuz dakika sonra Pilot "uçağın 10 dakika sonra düşeceğini" anons ediyor. Gözleri kapalı olan öğretmen arkadaşlara "şu anda önünüze bir kağıt kalem konuyor ve ömrünüzün son 10 dakikasını yaşıyorsunuz. Kime ve ne yazmak istersiniz? sorusuyla gözlerini açtırmıştım. Önlerindeki kağıtlara on dakika içinde duygularını yazmalarını istemiştim. Duygularını rahat ifade etmeleri için öğretmenlerden mektuplarına isim yazmamaları istedim. Sonra o mektupları toplamıştım. Şu anda öğretmen arkadaşların son 10 dakikasında yazdığı iki yüze yakın mektup var elimde. Bu mektupları okudukça öğretmen kardeşlerimizin hakka güzel duygular içinde yürüdüklerini düşünüyorum. Eminim ki o mektuplarda dile getirilen güzel duygularla emaneti teslim ettiler.

İŞTE O MEKTUPLAR

Öğretmenlerimizden evli olanlar daha çok eş ve çocuklarına hitaben, bekar olanların ise anne ve babalarına hitaben yazdığı duygu yüklü bu mektuplar çok şey anlatıyor. Bu mektuplar gidenlerin güzel atlara binip gittiklerini müjdelerken geride kalan bizlere de öğretmenlerimiz son derslerini veriyorlar. O mektuplardan bazıları....

Canım AilemBen olduğum gibi sizde buraya geleceksiniz. Öncelikle hakkınızı helal etmenizi istiyorum. Anneciğim, babacığım hakkınızı helal edin. Beni dualarınızda eksik etmeyin. Hayatın geçici olduğunu şu an daha iyi anladığımın farkındayım. Asla dünya mallarına değer vermeyin. Bizler bu dünyaya bir şeyler için gönderildik. Yaratıcıdan geldik ve ona döneceğiz. Ev iş diye ahiret hayatına yeterince azık toplayamadım. Ne olur sizler dikkat edin. Çocuklarımın şükürlü olmalarını sağlayın ve İslam terbiyesi ile yetiştirin. Ve asla yaratandan umudunuzu kesmeyin...

Ya Rabbim ve Ey SevdiklerimÖmrümün son 10 dakikasını yaşıyorum. Bilerek ya da bilmeyerek birilerinin kalbini kırdımsa, birilerinin hakkını yedimse çok pişmanım ve sizden özür diliyorum. Allah sizleri hayırlı bir ömür nasip etsin. Unutulmamak dileğiyle...

Canım Annem ve BabamBundan sonra bir daha birlikte olamayacağız. Verdiğiniz emeklerden dolayı haklarınızı helal edin. Böylesi çorak bir toprağa bu kadar değerli tohumlar saçtınız. Layık olamadım fakat siz üzerinize düşeni yaptınız. Mükafatınızı inşallah fazlasıyla alırsınız. Sizden son bir isteğim var. Kardeşlerime ve dostlarıma selam ediyorum. Söyleyin haklarını helal etsinler. Kusurlarımı affetsinler....

Anneme

Son 10 dakikamı yaşıyorum. Ağlamayın ve üzülmeyin. Allah ömrümüzü bu kadar belirlemiş. Arkamdan ağlamak yerine çok dua edin, buna ihtiyacım var. Biz ölümden sonra her şeyin bitmediğini biliyoruz. Orada buluşacağımıza inanıyorum. Anne sana yaşattığım üzüntüler için pişmanım. Beni affet bu kızına hakkını helal et. Biliyorum sen kıyamazsın bana. Seni seviyorum....

Sevgili EşimSevgili annem, babam ve canım abim sizleri her şeyden çok seviyorum. Canım eşim son nefesim, son cümlelerim...Rabbim cennette kavuşmayı nasip etsin. Herkesten helalliğimi isteyin. Ne olursa olsun ağlamayın. Sizleri çok seviyorum...

Her mektup ayrı bir duygunun ifadesi gibi görünse de ortak bir nokta var: Hepsi bizi merhamete ve şefkate davet ediyor. Şiddetin ve öfkenin yaygınlaştığı bir zamanda insanlığa çağrıdır bu mektuplar. Gelin bizlerde ömrümüzün son 10 dakikasını yaşıyormuş gibi yaşayalım. Kendi mektuplarımızı yazalım. Erciş'te öğretmenlerimize bir şeyler anlatmak için gitmiştim ama hayatımın derslerinden birini aldım. Rahmetli öğretmenlerimiz son dersiniz için teşekkürler.

* Eğitimci

YAYIN TARİHİ: 05.11.2011

Yeni Şafak