TÜRK HİKÂYECİLİĞİNİN USTA KALEMİ: ÖMER SEYFETTİN

Öyküde ısrar eden ilk yazar olarak, tarihsel olgulardan, kültürel olgulara birçok konuyu öykünün alanına; siyasal özlemleri, bireysel yönelişleri, iç ve dış çatışmaları, tarihsel ve bireysel zaferleri, acıları sade ama yoğun bir anlatımla sunmaya çalışmıştır." Deniz Demirdağ yazdı.

Yazar, asker ve öğretmen Ömer Seyfettin, Türk edebiyatının önde gelen hikâye yazarlarındandır. Türkiye’de kısa hikâyeciliğinin kurucu ismidir. Aynı zamanda Türkçülük akımının kurucularından olan Seyfettin, yazılarında; yalın, halkın konuştuğu ve anladığı bir dil kullanarak Türkçenin kendi kurallarına uygun yazılmasını, yabancı sözcüklerden arındırılmasını ve sadeleşmeyi savunmuştur.

Ömer Seyfettin, 11 Mart 1884 tarihinde babasının görevi dolayısıyla bulundukları Balıkesir’in Gönen ilçesinde doğmuştur. Dağıstan göçmeni bir aileden gelen babası Ömer Şevki Bey binbaşılığa kadar yükselen alaylı bir subaydı. Annesi Fatma Hanım, İsfendiyaroğulları’ndan Ankaralı topçu kaymakamı Mehmed Bey’in kızıydı. Öğrenimine Gönen’deki mahalle mektebinde başlayan Ömer Seyfettin, babasının bulunduğu Ayancık’tan annesiyle beraber İstanbul’a gelerek dedesinin Kocamustafapaşa’daki konağına yerleşir. Tahsiline Eyüp Askerî Baytar Rüştiyesinde ve Edirne Askerî İdadisinde devam eder. Türk edebiyat tarihinde, ilk kez hikâye türünü, tek başına bir yazarlık mesleği olarak gören ve uygulayan Ömer Seyfettin, diğer yazarların ara sıra başvurduğu veya romana geçiş için araç olarak kullandıkları hikâyeyi müstakil ve ciddi bir iş olarak benimsemiştir. Hikâye türü âdeta onunla bağımsızlığını kazanmıştır.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/portre/turk-hikyeciliginin-usta-kalemi-omer-seyfettin-h37032.html