ÜZÜNTÜ VE UTANÇ

Ne yazık ki bu ilk değil; Filistin, defalarca hayatımızın en mühim gündemi oldu. Dolayısıyla kalemin de…

Gazze, sayısız vakitler sivil katliamının öznesi oldu. Ancak bu defa durum her zamankinden ağır.

Zira Filistin’de ölü ve yaralı rakamlar büyük, abluka büyük, yoksunluklar had safhada.

Parçalayıcı ölçüde keskin bu dönemecin ardından ne olacağını tahmin etmek güç. Filistin halkının varlık-yokluk savaşı bu. Çünkü soykırımla karşı karşıya.

Gazze’de İslam âleminin kutsallarını muhafaza etmek için yaşayan, şehadetten korkmayan, metanetini yitirmeyen, ferdî telaşlardan ve endişelerden uzak bir millet parçalanıyor, yok ediliyor.

Kalemin mahareti üzüntümüzü ifadeye yetmiyor.

Gazze’de hayata tutunmaya çabalayan nesillerin hatıralarını bile muhafaza etmekten aciziz. Onlar ise topyekûn kendini İslam’ın hatıralarına, kutsallarına adamış.

Kalemin mahareti utancımızı ifadeye yetmiyor.

Üzüntü ve utanç.

Şu anda Filistin gündemini her gün başka türlü deşip büyük cümlelerin peşine düşen, bunu yaparken sık sık tekrara düşen stratejistler, onları teatral maharetli oturum yöneticileriyle ağırlayan TV kanalları, sıradan bir siyasi krizi konuşur gibi durmasın diye sarf edilen gayret…

Bu sürece bir faydası var mı, diye düşünmeden edemiyor insan. Belli ki yok.

İsrail ürünlerini ya da İsrail’in işgalciliğini destekleyen ürünleri boykot meselesinin harareti yükseliyor, ama kim için?

Hâlen bu boykot konusunda dile getirilen tereddütler, yorucu pragmatist yaklaşımlar, kaderi ve kazayı görmezden gelen maneviyat yoksunu pozitivist, seküler, küreselci görüşler…

Yani daha fazla üzüntü; daha fazla utanç.

Bugünler de gelip geçecek nasılsa deyip, “mahalle baskısı”yla boykot ürünlerini tüketmeye çekinenler, ama önce kendimizi düşünelim, böyle bir dünyada üstelik kriz döneminde kendi gırtlağımıza basmayalım diyenler…