YERSİZLİĞE YURTSUZLUĞA MAHKÛM EDİLENLERİN EDEBİYATI

Sürgün, bir kişinin veya bir topluluğun ceza ya da güvenlik sebebiyle yaşadığı yerden bir başka yerde yaşamaya gönderilmesi, mecbur bırakılması durumudur ve etimolojik olarak “kovulma, kendi yerinden, kendi ülkesinden sınır dışı edilme” anlamına gelmektedir. Aynı zamanda kaçış veya ülke içinde başka bir yere tehcir edilme anlamları da içerir.

Sürgünlüğün, farklı yaklaşımlarla farklı duygular barındırdığı ifade edilse de; tek ortak nokta mecbur bırakılma durumudur. Bu mecbur bırakılma, bu yoksunluk hâli, farklı noktalardan bireyleri etkiler. Julio Cortazar, her sürgün olayı bir şoktur diyor. “Bir travma getirir beraberinde!”  Çünkü sürgün edilenler bir ayrıştırmaya maruz bırakılırlar. Beslendikleri toplumdan soyutlanmışlardır. Yersizliğin, yurtsuzluğun merkezinde, başka topraklarda özgürlükmüş gibi sunulan sonu gelmeyen bir hapistir sürgün. Köksüzlüğe, kimliksizliğe bürünmektir. Edward Said’in sürgün tanımı ise şöyledir:

“Sürgün, bir insanla doğup büyüdüğü yer arasında, benlik ile benliğin gerçek yuvası arasında zorla açılmış olan onulmaz gediktir: Özündeki kaderin üstesinden gelmek mümkün değildir… Sürgünde elde edilen kazanımlar sonsuza dek arkada bırakılmış bir şeyin kaybedilmesiyle sürekli olarak baltalanır.”

Hangi kelimelerle, nasıl tanımlanırsa tanımlansın, sürgün olma hâli, yalnızlık, mahrumiyet, yoksunluk hâlidir. Sürgüne gönderilen bir yazarsa etkileri daha farklı, sonuçları daha da acımasız olabilir.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/mercek-alti/yersizlige-yurtsuzluga-mahkm-edilenlerin-edebiyati-h38807.html