'YİNE KASABADAN MI BAHSEDİYOR MUSTAFA KUTLU?'

Mustafa Kutlu’nun son öyküsünün üzerinden iki yıl geçmiş. Son öykü Nur idi. Bir sessizlik kaplamıştı sanki Mustafa Kutlu’yu sonra. Sonrasında iki deneme kitabı. Vatan Yahut İnternet veDem Bu Demdir adlı iki deneme kitabı ilgi çekmedi. Tam da “Gelenek neden bozuldu, Mustafa Kutlu bir öykü yayımlasa” dediğim bir anda, yeni bir öyküsü ile bizi selamladı Kutlu. Yeni öykü,Tirende Bir Keman. Hemen elime aldım, iki yıldır sevgiliden beklenen mektup gibi öptüm, kokladım. Kitabının bize gülümsediği gece bütün işi bırakıp Mustafa Kutlu saatini başlatarak okumaya koyuldum.

Unkapanı’ndan geçerken…

Bu seferki öykülerin tadı bambaşkaydı. Hayatın başka bir yönüne daha işaret ediyordu Kutlu. Sıradan hayatlardan bir hayat anlatıyordu ama bu hayat pek de sıradan bir hayat değildi. Öykü, bir Unkapanı öyküsü. Türkiye için Unkapanılı yıllar önemli yıllar. O filmlerde gördüğümüz hayatları Mustafa Kutlu öyküleştirerek bize anlatmış. Sevdalı hayatların acılarına ortaklık etmiş. Öyküler için “öteki”lerin öyküsü demek de mümkün.

Yeni uzun öykü/hikaye İstanbul’un eski semtlerinden Cibali’de başlıyor. Öyküde bir tane ana kahraman yok, ana kahramanlar var. Aslında asıl kahraman tiren ve keman. Cibali’de oturan keman sanatçısı Kenan Sönmez, musikişinas bir dedenin torunu. Babasız kahramanlardan. “Hayatının kadını”nı bulamayan bir tip. Mustafa Kutlu öykü kahramanlarını betimlerken cümlelerinin arasına asıl söylemek istediklerini yerleştirmiş. Biri Kenan Sönmez bölümün sonunda karşımıza çıkıyor: “Kimi arıyordu? Kimi olacak, alnının yazısını”

Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/19323/yine-kasabadan-mi-bahsediyor-mustafa-kutlu.html