YUSUF KAPLAN'DAN: 'TÜRKİYE', NEDEN 'İNSANLIĞIN RUHU'?

Gazetecilerin ürettikleri, 'medyatik' bomba işlevi gören kurmaca imgelerle, stratejistlerinse yaşanan gerçekler değil, aksine küresel güçlerin çıkarları demek olan 'reel-politik' safsatalarla psikolojimizi alt üst ettikleri bir zaman diliminde, tarihî bir dönüşümün eşiğinde olduğumuzu idrak edebilmek elbette ki çok zor.

Tarihin dönüşüm anları, büyük kriz anlarıdır; krizlerin herkes tarafından hissedildiği zamanlar... Büyük kriz anları, aynı zamanda, büyük doğum anlarıdır; büyük doğumlara gebe kalınan şafak vaktinin de habercisi gündönümü zamanları...

Türkiye, PKK sorununun boyutlarını ilk kez hissedecek büyük bir acı yaşıyor; ilk kez kendi yanlışlarıyla yüzleşiyor; Türkiye'yi parçalanmanın eşiğine fırlatabilecek bir kardeş kavgasına doğru sürüklendiğini hissediyor ve PKK sorununun, Türkiye'nin gücüne darbe vurmak, ayağa kalkmasını önlemek ve bölgeye yörüngesini hatırlatma cüreti göstermesini cezalandırmak için bu kadar hortlatıldığını yavaş yavaş görüyor.

Bölge, son birkaç yüzyıldan bu yana ilk defa, kendi kaderini belirleyebilecek bir yöne, yörüngeye doğru hızla koşuyor: Türkiye'de de, bölgede de 'ipler', bu toprakların öz çocuklarının elinde değil/di. Ama şimdi durum bütünüyle değişmek üzere...

Türkiye, 'ipler' hâlâ bu ülkenin öz çocuklarının elinde olmamasına, Arşimet noktasını yitirmesine rağmen, son iki yıl hâriç, bölgeye ve dünyaya, sadece dürüstlük'le, ahlâk'la, ilke'yle, özgüven'le, derûnî tarihî tecrübesiyle donanarak yeni bir adalet ve kardeşlik, dayanışma ve hakkaniyet düzeni sunabilecek yegâne aktör olduğunu gösterdi: Yörüngelerini yitiren ülkelerin başkalarının yörüngesine girmekten kurtulamayacaklarını ispatladı.

Sömürgecilik tecrübesi yaşamadığı için kişilik bozuklukları, eziklik psikolojisi yaşamayan bölgenin tek ülkesi, bölgeyi 1.000 küsur yıldır yönetme tecrübesine sahip tek aktör olarak 'Türkiye', estirdiği fırtınayla, engin tarih tecrübesini, ezmeyen ve ezilmeyen karakterini ve ruhunu harekete geçirebildiği zaman, bölgeye ve dolayısıyla dünyaya ruh üfleyecek asil bir medeniyet yürüyüşüne önayak olabileceğini gösterdi ve bu gerçek, bölge ülkelerinin halkları tarafından da, küresel güçler tarafından da çok iyi algılandı.

O yüzden küresel sistemle zarûreten bir şekilde 'anlaştığı' hâlde, küresel sistemin kuyusunu kazan büyük işlere imza atmaya, bölgeyi toparlamaya kalkışan Türkiye'ye büyük bir darbe vurulmaya çalışılıyor.

Ama şundan emin olun: Türkiye, bütün kışkırtmalara rağmen, orta vadede, Mısır ve İran'la müşterek bir yol haritası hazırlayacak ve kıstırıldığı kapandan kurtulmayı başaracaktır. Böyle bir müşterek yol haritasını, ancak Ahmet Davutoğlu gibi çaplı, donanımlı biri; Türkiye'nin temsil ettiği ruhun sınırlarını Bosna'dan başlatıp Kahire'ye kadar uzatan Tayyip Erdoğan gibi her türlü bedel ödemeye hazır, Erbakan'ın rahle-i tedrisinden geçmiş, Akif'lerin, Necip Fazıl'ların ve Sezai Karakoç'ların rüyalarıyla yatıp kalkan insanlar hayata geçirebilir.

Günübirlik siyasî mülahazaları bir kenara bırakıp derin nefes alabilirsek, tarihin yeniden yapıldığını, 'hangi aktörler eliyle' yapılabileceğini ve tarihi yapacak ruhun nerede gizli olduğunu görmekte zorlanmayız vesselam...