Bugün 75. ölüm yıldönümünde rahmetle andığımız Kâzım Karabekir Paşa iyi bir asker ama aynı zamanda müşfik bir baba, kanunlara riayetten kıl kadar ayrılmayan dürüst bir vatandaş, hakkını sonuna kadar savunan medeni bir insan, inandığı dava uğruna hayatını ortaya koymayı bilen bir kahraman, zarif bir koleksiyoner, musiki ve şiirle iştigal etmiş, marş yazıp bestelemiş bir sanat amatörü, eğitim yoluyla kalkınma üzerinde düşünmüş ve icraatta bulunmuş, sanayi projeleri olan bir devlet adamı, Kürt ve Ermeni sorunlarının başımızı ağrıtacağını daha 1920’lerden itibaren söyleyen ve mutlaka tedbir alınmasını isteyen ileri görüşlü bir siyasetçi ve onlarca kitaba imza atmış velud bir kalemdi.
Bütün bu ve başka özellikleri omuzlarında taşıyan Kâzım Karabekir tarihin yapılmasına katkıda bulunmuş bir şahsiyet her şeyden önce. Gerek 1. Dünya, gerekse İstiklal Savaşı’nda Doğu cephesinde kazandığı başarılar ders kitaplarında pek zikredilmese de, halkın gönül ve hafızasına derinden kazınmış durumdadır.
İkinci olarak Meclis’te görev yapmış bir siyasetçi olarak görürüz onu. Üstelik bir parti başkanıdır. Siyasî bir ideali var ve bunu Terakkiperver Cumhuriyet Partisi’ni kurup başına geçerek göstermiştir. İzmir Suikasti davasında İstiklal Mahkemesi’nde yargılanmış ve beraat etmiş ama 1939’a kadar gözaltında sıkıcı ve sıkıntılı bir hayat geçirmiş. Yine de devlete ‘of’ dememiş. Nihayet hayata TBMM Başkanı olarak veda ettiğinde yıllardan 1948’dir.
Ancak üçüncü bir cephesi vardır ki, o da aynı zamanda ‘tarih yazan’ bir figür olmasıdır. Mustafa Kemal’in yaptığı gibi işi şansa bırakmamış ve yaptığı tarihin hikâyesini bizzat yazmış ve geleceğe emanet etmiştir. Bir ‘anti-Nutuk’ olan ve yaklaşık 1000 adet belgeyi içeren İstiklal Harbimiz’le yetinmemiş, aynı zamanda Günlük tutarak ve başından geçenleri ve başına gelenleri, askeri ve siyasi mücadelelerini yazarak binlerce sayfadan oluşan zengin bir külliyat vücuda getirmiştir. Yazdığı her notun arkasına mutlaka belgesini ekleyen ve daha 1933 gibi resmi tarihin en coşkulu yıllarından birinde –ki Cumhuriyetin 10. yıldönümüdür-, yani yeni rejimin en kuvvetli zamanında çıkıp elindeki belgeleri Milliyet gazetesinde yayınlama cesaretini göstermişti.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.