İklim değişikliği bugünün işi değil. Şöyle düşünün: Marmara’ya kıyısı olan yerleşim bölgeleri sanayi ve evsel atıklarını “yıllar boyu” denize boşaltıyor. Biz felaketi ancak “müsilaj” yüze vurunca farkediyoruz. Sera gazları sebebi ile atmosfer bir şu kadar yıldan beri kirlendi. Sonunda “ozon tabakası” delindi. Bunun ne zaman farkına vardık? Felâketler kör gözümüze parmağını sokunca. Seller, yangınlar, kuraklık, eriyen buzullar vesaire.
Bu yazıda yaklaşık 1950’den bu yana ülkemizdeki kuraklığa işaret etmek üzere somut örnekler vereceğim.
İsteyenler bu bilgileri daha geniş ve ayrıntılı olarak resmî makamlardan veya Doğa Koruma derneklerinden alabilir.
Sulak alanlar, tropik ormanlardan sonra biyolojik üretimin en yüksek olduğu dinamik ekosistemlerdir. Genellikle derinliği 6 metreyi geçmeyen, güneş ışığının dibine kadar ulaşarak sucul ve hayvansal planktonların, su altı ve su üstü bitkilerin, sucul hayvanların gelişmesine imkân veren, çok yeri saz, kamış gibi yüksek, kuşların saklanmasına, yuvalanmasına ve barınmasına uygun olan sulak alanlar ornitolojik açıdan büyük öneme sahiptir. Dünyanın en önemli genetik rezervuarı olan sulak alanlar, dünyadaki tüm türlerin %40’ını ve tüm hayvan türlerininse %12’sini barındırmaktadır. Sulak alanların başlıca işlev ve değerleri içme suyu sağlama; taşkın kontrolü; yeraltı sularının beslenmesi; sediman ve besin depolama; iklim değişikliğinin kontrolü; doğal arıtım; tarım, hayvancılık, balıkçılık, saz kesimi, turizm, ulusal güvenlik; kültürel kullanım ve rekreasyonel olanaklar olarak özetlenebilir.
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/mustafa-kutlu/kuruyan-sulak-alanlar-ile-gollerimiz-2059920
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.