Hesabını tutmadım gülemediğim zamanların, ağlayamadığım, güldüremediğim, göremediğim, göstermediğim zamanların hesabını tutmaya ne hacet?
Siz beyninizi çalıştırıp, beyninizi kalbinize nüfuz ettiremezken ben veya kendiniz, size gülüyorduk, sizin gülmeyi hak etmediğiniz kadar.
Sizli bizli olduk biz, epey oldu buna, sizin farkında olduğunuz ama farkında değilmiş gibi yaptığınız bir zamandı. Belki de zamandı bizi, sizli bizli yapan.
Her şey o kadar hızla akıp gidiyordu ki, zamanımız yerinde çakılı durduğu evhamına kapılmış, hızla akıp giden günlerin de hesabını tutmamıştık.
Siz ayrıntıda gizlenen şeytanla ahbaplık kuruyordunuz, büyük resmi görmemek için; biz gözünüze sokma gayretinden vazgeçeli çok olmuştu.
Yara vardı evet inkâr edilemeyecek kadar da büyümüştü, onulmazdı, onulmaması için de derinleştiriyordunuz, biz tuz basalım diyorken, siz duygularınıza tuz basıyordunuz, oysa kokuyordu duygularınız, bozulsun ve çöpe atılsın umuduyla sakladığınız duygularınız kokuyordu gerçekten.
Size emanet edilen kendi onurunuzu, ayaklarınızın altına almazdan önceydi, biz hesap yapıyorduk ve yanılmadık, çıkardığımız sonuçla üç geliyor, beş gidiyordunuz, gitmeyi biz hak etmiştik oysa gidebilmeyi siz akletmezden önceydi.
Sizin yediğiniz elma yüzünden kovulmadık biz cehennemden, bizzat cehennemin dibinde karargâh kurmuş, sizi bekliyorduk, biz kendi yalanlarımızdan ötürü kurmuştuk karargâhı, şimdi aslına rücu eden gayretkeşler gibi, sallanıyorduk ayakta, gayretimiz heba olmazdan önceydi.
Yakışmıyordu size yalnızlık, beceremezsiniz, altından kalkamazsınız diye, birkaç kez denedik tuz basmayı derinleştirdiğiniz yaraya biz, oysa ‘yandım anam!’ feryadıyla kalkıp gittiniz, gitmez gibi yapıp, gitmezden önceydi aslında.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.