Koranavirüs salgını, tüm dünyada olduğu gibi, Türkiye’de de gündemi ve öncelikleri değiştirdi. Ancak Suriye gibi sorunlarımız kendi dinamikleriyle dönüşmeye, farklı yönlere doğru ilerlemeye devam ediyor. Konunun gidişatını anlayabilmek için üç önemli aktörün penceresinden bakmak faydalı olabilir.
Amerikalılar, Esad ve Rusların Suriye’nin tamamını kolayca kontrol altına almalarına izin vermeyeceğini attığı adımlarla gösteriyor. Bir yandan petrol kuyularının denetimini sıkılaştırırken, bir yandan da finansal kuşatmayı sürdürüyorlar. Önümüzdeki günlerde “Ceasar yaptırımları” Suriye üzerindeki baskıları daha da artıracak. Korona salgınının iyice köşeye sıkıştırdığı Esad’ı dış yardımlardan mahrum bırakarak mali krize sürükledikleri açık. Öte yandan da Suriye muhalefetini bir araya getirme çabaları ağır da olsa yürüyor. Farklı siyasi/silahlı gruplar “birleşik cephe” kurma yolunda ilerliyorlar. Yine, Suriye’de faal olan İran güçleri üzerinde de baskılarını artırmış görünüyorlar. Bu arada Türkiye ile ilişkileri gerilen ve sahaya daha fazla burnunu sokmaya çalışan Fransızlardan da mutsuz oldukları gözden kaçmıyor. ABD’nin Suriye stratejisinin en önemli odağının Türkiye olduğu açık. Ankara’nın Fırat’ın doğusundaki statüyü, şimdilik, sessizlikle karşılamasını, gelişmelere fazlaca itiraz etmemesini umuyor/bekliyor. Buna karşılık İdlib’de ise, El Kaide ile ilişkili grupları unutmuş gibi görünürken, Türkiye’nin burada geri adım atmamasını destekliyor/cesaretlendiriyor.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.