Anne babasının dede ninesinin ruhunda kalan izleri sürmeli çocuklar.
Babasının hangi dağlara çıktığını, nerelerde oynayıp nerelerde vakit geçirdiğini, annesinin evcilik oynadığı yerleri, arkadaşlarını, akrabalarını bilmeli, görmeli.
Derinliksiz büyümeler, köksüz, ruhsuz boy vermeler bu birikimlerden uzaklıktan.
Bir vesile bulup memleket havası tatmalı çocuklar, inmeli köklerine.
Çocukluğum dediğim Darende’mdi bende ki büyük izler de. İzini sürelim birlikte. Kim bilir yolu düşen olur.
Sessiz sakin bir memleketin çiçek kokan, tarih kokan ruhunu, zaman mekân bilinciyle omuzlarımda taşıdım. Vefasına vurgunum, izine hayranım. Unutturmadı hiçbir güzelliğini kalbime.
Somuncu Baba’dan, Hasan Gazi’ye yürüdüğüm, yol aldığım canım memleketim Darende. Heybetiyle iç içe olduğum Heyik dağlarından, Top Kayasına nice sırrı emanet etmişlerdir çocuk ruhuma.
Ah kayalar ah sular!
Tohma kıyısı çocuğuyum ben. Sarp kayalara tırmanmış, yüzü ırmağa bakan. Irmağın yeşili, kayaların kahve rengi tonları, işlemiştir gönlüme ince ince.
Bana çok şey anlatır kaya üzerindeki yosunlarda. Kına yaktığım o yosunlar, bayram kınalarıma eş olmuştur. Eteğinde yankılar bulduğum sessiz sakin adı özlemekten geçen damlaları Tohma’nın, yüreğimde hep çağıldar.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/tatiller-ve-memleketler-9215/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.