Cumhuriyet Türkiye'sinde Türk düşünce tarihinin en velud yazarlarından biri Nurettin Topçu'dur. Haddizatında Nurettin Bey pek çok cephesi olan bir insandır. Biz de bu sene Nurettin Bey'in seney-i devriyesi münasebetiyle Emekçi bir talebesiyle konuşarak Hocanın insan tarafına bakmak istedik. Hocanın Emekçi talebesi adının geçmesini istemedi. Biz de Emekçi talebenin bu halini göz önünde bulundurarak söyleşiyi isimsiz yayımlıyoruz.
Nurettin Topçu Bey’le nasıl tanıştınız?
Ben Dergah ile tanışmadım, Fikir ve Sanatta Hareket dergisi ile tanıştım. Hareket Yayınlarıdaha sonra. Ana mekan dergi. İnsanlar dergiden yetişerek kitaplarını oluşturur. Dergah Yayınları daha sonra. Neden böyle? Çıkan derginin adına uygun olmadığını düşünerek derginin çıkmasını istemedi Hoca. 80’lere kadar Hareket dergisi çıktı. Hoca vefat ettikten sonra dergi miadını doldurdu. Hoca zaten derginin içeriğinden üzgündü. Ana ocak Hareket dergisi. Ama bir bakarsın biri gelir, tekrar dergiyi devam ettirir.
Her şey unutulur ama 148/5 unutulmaz
Hoca nümayişsizdi. Ben onun noktası bile olamam. Ama ben de onun gibi olmak isterim. Onun adının geçtiği yerde, onun halini devam ettirmek için isim yayımlamak uygun olmaz. Çok hassas olmak lazım. Ben 1970’de fakülte okumak için İstanbul’a gelmiştim. Ağabeyim vasıtasıyla Ezel Erverdi’ye yazılan bir gönül mektubu ile geldim. Bir kapının aralanması pusulası idi, işe girme kartı değildi. Babam erkenden döndü. Geldiğimin ikinci günü nöbet için oturdum. Hocayla tanıştığımız o oda. Divan yolu, Ersoy Han, 148/5. Her şey unutulur ama 148/5 unutulmaz. Dr. Hatemi, Dr. Tamer Şuer, dergiye desen çizen Muammer Durmuş gibi insanlar geldi. Akşam sordular “günün nasıl geçti” diye, ben de dedim ki “buraya hiç akıllı adam gelmez mi?” İdeal olan her işte akıl geride kalır.
Hoca yazılarını Osmanlıca yazıyor. “Bu ayki yazıyı sen yazacaksın” dediler. Bu işleri İsmail Kara daha iyi hatırlar. Emekçi adamlar böyle şeylere bakmaz, hale bakar. Hoca 2’de gelecek dediler. Hoca dakik adam tabi. Ben sigarayı yakmışım odada. Dünya benim. Sanki bütün İstanbul’u üflüyorum. Hoca dokunmadı bana. Hemen toparlandım, hiçbir şey demedi. Hocayla hiç yabancılık çekmedim. Said Çekmegil sigarama müdahale ettiğinde itiraz etmiştim ama Hoca’yı görünce sigaramı sakladım. Üzerinden bir zaman geçtikten sonra bir cümle söyledi sigarayla ilgili. Ben de ortamdayım. “Sigara aptallığın dumanla ifadesidir” dedi. Bana da cevabını vermiş oldu. Altı yılda en çok beraber olduğum insan Nurettin Bey’dir.
Devamı için: http://www.dunyabizim.com/?aType=haber&ArticleID=21073
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.