Medeniyetimizde sanat / edebiyat / yazı nazariyatına dair yaptığımız küçük kazıda yolumuzun düştüğü eserlerden biri de
Fuzûlî’nin
Farsça kaleme aldığı
Rind ü
Zâhid
adlı risalesidir (Sıhhat ve Maraz ile birlikte, trc.: Hüseyin Ayan, Büyüyenay, İstanbul 2012).
Fuzûlî bu risalesinde Rind ile Zâhid’i özel isim olarak kullanmış olsa da onları tasavvuftaki manalarıyla kendindeki iki bene nispetle konuşturmuştur. Metnini zâhid bir babanın oğlunun yüzüne “öğüt kapılarını açması” şeklinde sunması ise salt kurgu nedeniyle olup, ayrıca asıl kimin kime öğüt verdiğini de okurun anlayışına bırakmıştır.
Rind ile Zâhid’in -tasavvuftaki anlamlarını merak edenleri
Süleyman Uludağ
’ın
Tasavvufî Terimler Sözlüğü
’ne yönlendirerek-, yazı merkezli konuşmasını, -şiirleri eksilterek- şöyle nakledebiliriz:
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/omer-lekesiz/fuzulinin-rind-ile-zahidine-gore-yazi-4642419
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.