Kavga etmek yasaktır.
Açlık grevine gitmek yasaktır.
Hasta bir kişinin tıbbi bir tedavi görmesi gerekiyorsa, bundan kaçınması yasaktır.
Emirlere uymamak yasaktır.
Duvarlara resim yapmak/çizmek yasaktır.
Hijyen kurallarına uyulmaması yasaktır.
Bu kurallar, Çin’in Doğu Türkistan’daki sözde yeniden eğitim; özde ise Uygur asimilasyon hapishanelerinin kuralları. Yaşadıklarını bizzat anlatan ve bunu “Çin Kampından Nasıl Kurtuldum” isimli kitabı ile dünyaya duyurma cesaretini gösteren Gülbahar Heyithaci’nin önüne konulan kamp kuralları bunlar.
Kamplara gönderilmeyenler bile, her türlü hak ve yetkilere sahip olan bir polis gücünün vahşetine maruz kalıyor. Tanrı Dağları’nın kuzey ve güneyindeki büyük şehirlerde (günlük hayat) düzenlemeleri artmakta. Sakal bırakma ve başörtüsü takma yasağı, çocuğuna Uygur adı koyma, WhatsApp kullanma, yurt dışındaki kişilerle iletişim kurma, geleneksel dini törenlere katılma yasakları… Liste uzadıkça İslam’ı ve Uygur kültürünü ortadan kaldırmayı hedefleyen keyfi bir soykırım politikası kendini açıkça gösteriyor. Geniş halk sağlığı programı bahanesiyle, özerk bölge yetkilileri, milyonlarca kişiden DNA, parmak izi, iris görüntüsü ve kan grubu toplamaya başladı. (İnsan Hakları İzleme Raporu, 2017)
Devamı: https://www.dirilispostasi.com/makale/7845649/orhan-pekcetin/cin-kampindan-nasil-kurtuldum
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.