PRİZREN - Her göçmen ailede olduğu gibi, anneannemin fotoğraf albümünde de Yugoslavya'da damgalanmış bir sürü kartpostal vardı. Yine pek çok Balkan göçmeni gibi, İkinci Dünya Savaşı arifesinde Türkiye'ye göç etmişler. Bunlardan bir tanesi, bugün Kosova sınırları içerisindeki memleketi Prizren'i yukarıdan gören bir kartpostaldı: Ortasında bir nehir, üzerinde de pek çok diğer Balkan kentinde olduğu gibi bir köprü ve bir de camii. Arkasında ise Arnavutçayla Türkçenin -hatta bazen alfabelerin de- birbirine karıştığı, hal hatır soran sözler...
Yıllar geçmiş, ilişkiler kopmuş. Bilmem kaçıncı kuşak olarak da benim merakım, fotoğrafların ya da kartpostalların arkalarını okumanın ötesine hiç geçmedi. Egzotik bir 'köken bulma' macerası da, artık pek orijinal bir hareket sayılmazdı zaten. Anneannemin memleketi orasıydı, işte o kadar. Fakat Arnavutluk'a kadar gelmişken, fırsat bu fırsat, Prizren'i görmenin tam zamanıydı.
Tiran'dan Kosova'ya doğru uzanan yol, dağlara gelinceye kadar size sürekli benzer bir manzarayı gösteriyor. Fakat sonra otobüs, koskoca sıradağların böğrüne bir anda dalıyor ve ürkütürken kendine hayran bırakan vadilerden ilerliyor. Nehirler, yamaçlar, akarsular, ormanlarla dolu bir yol... Ve sonra her yerden görülen meşhur Şar Dağları beliriyor hemen yanıbaşınızda. Derken pasaport kontrol noktası geliyor ki bu sınır, oldukça farklı bir uygulamaya sahip: Çıktığımız ülke, yani Arnavutluk herhangi bir kontrol yapmıyor, sadece Kosova polisleri pasaportunuza göz gezdiriyor. Sonra da herhangi bir damga basılmaksızın yola devam ediyorsunuz. Dönerken de aynı işlem, tam tersi şekilde devam ediyor. Fakan sınır kapısında bir de terk edilmiş gümrük bulunuyor. Yani teknik olarak kendinizi Arnavut milliyetçilerinin çizdiği 'Büyük Arnavutluk' sınırlarında hissetmemeniz için hiçbir engel yok...
Devamı: https://www.gazeteduvar.com.tr/prizren-arnavutuz-ama-muslumaniz-yani-turkuz-haber-1502860
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.