Ayasofya mevzuunda Danıştay’ın Türk milleti ve İslâm ümmetinden farklı düşünmediğine hep emin olduk. Birinci sebeb, yüksek mahkemenin milletin mâşerî vicdanına olan saygı ve bağlılığıdır. İkinci sebepse Ayasofya’yı müzeye tebdil eden 24 Kasım 1934 tarihli "hey’et-i vekile" kararını iptal eden 10. Daire için Danıştay dairelerinin tamamının 2019’da Kariye hakkında verdiği kararın emsal olmasından dolayıdır…
Edirnekapı’da bulunan Kariye, cami iken 1945’te CHP iktidarı tarafından müze yapılmıştı. Bu tasarrufun iptaline dair açılan dâvâlarda en nihayet Danıştay, 2019 yılında vaki davayı kabul ederek eseri yeniden camie çevirdi. Bu kararı verirken ortaya koyduğu gerekçe fevkalade kıymetlidir. Danıştay, orada şöyle diyor: "Devlet, vakıflara müdahale hakkına sahip değildir. Onların devamını teminle mükelleftir!"
Bu içtihad, Ayasofya için de eksiksiz mevzubahistir. Zira; Ayasofya, bir mülktür ve bu mülkün sahibi tapu ile sabittir. Ayasofya, bahse konu tarihte şaibeli, şüpheli bir bakanlar kurulu kararıyla müze yapılmıştı. Hâlbuki T.C. Tapu İdaresi 19 Kasım 1936’da verdiği tapuda eser için "Vasfı: Cami", "Sahibi: Ebülfetih Sultan Mehmet Han Vakfı" demektedir. Devlet, tapu verebilen gücün adıdır. Hak sahibi malike tapu verir ve bu hakkı korur. Tafsilatı tapu senedi ve tapu kütüğünde yazılı olan şu bilgiden çok net şekilde görülmektedir ki idare, 1934’te bir vakfın malına haksız müdahalede bulunarak hukuku ihlal etmiştir.
Devamı: https://www.turkiyegazetesi.com.tr/yazarlar/rahim-er/614347.aspx
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.