19 ve 20. asırlarda Avrupa’yla münasebetlerimizin iç yansıması, tezatlar resmidir. Avrupa hayranı olanlar, Avrupa görmüş, Avrupa’da okumuşlarla yalı ve konak hayatlarında onların tesirinde kalanlardır. Avrupalılaşma veya Garplılaşmayla medenileşmeyi müsavi değerler olarak gören bu akımın mensuplarındaki hayranlık, günbegün katmerlenerek en sonunda İslâmiyet’i, muasır medeniyete ulaşmanın önünde engel görme noktasına varmıştır. Yabancılaşmış zihniyet sahipleri, bu mümtaz dini bırakarak çağını kapamış ve tahrif de olmuş Hıristiyanlığa geçmeyi teklif etme ifratına kadar gitmişlerdi. Tanzimat’tan sonra uç veren bu kirli fikirler, Erken Cumhuriyet yıllarında bazı Garp hayranlarının eliyle resmî ideolojide kendine yer bulma teşebbüsünü de göstermiştir…
Avrupa’nın üstün mevkie gelmesini kabullenemeyen bu ülkenin has ve sâdık çocuklarıysa Batılıların her şeyi Müslümanlardan öğrendiklerini, Kanuni’nin bir mektupla Fransa’yı titrettiğini, Avrupa’ya sefere giden askerin, aldığı salkımın parasını üzüm kütüğüne bağlama faziletini gösterdiği, Avrupa’nın yakın zamanlara kadar yıkanma, banyo ve hela alışkanlığı olmadığını, Paris’te lazımlıkların pencereden boşaltıldığı… gibi mâzide kalmış hakikatleri gündemde tutarak dik durma arayışındadır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.