Rahmet denizi cûş edip âlemlere doldu yine

Hiç şüphesiz gelişiyle gönülleri sürura gark eden ay Ramazan-ı Şerif ayıdır. Öyle bir ay ki onun etrafında koca bir Ramazan kültürü inşa edilmiştir. (Kültür deyince, şu an Ramazan’ın içini boşaltan yozluklar anlaşılmasın.) Bu öylesine nakış nakış işlenmiş ve sindirilmiş bir kültürdür ki edebiyata, musikiye, mimariye ve en nihayet şehrin her yerine nüfuz etmiş.

İşin bir yönü var ki bugün artık metalaşan, ruhsuzlaşan şehirlerimize ve şehir insanına ayrı bir hayat iksiri sunacak bir cihetidir. O da Ramazan ayının şiirle, münacaatla, kaside, gazel ve manilerle taçlanmasıdır. Bunu, edebiyatımızda seçkin örnekleri ile yer alan Ramazaniyyeler ile görmekteyiz. Özellikle 18 yy. divan şairleri arasında yoğunluk kazanan Ramazaniyyeler bugün çağdaş edebiyatımızda da nadir de olsa örneklerine rastladığımız metinlerden oluşmaktadır.

Dün ile bugün arasında Ramazan şiirleri

Bugün Ramazanla irtibatlayarak söylemek gerekirse hepsine birden “Ramazan Şiirleri Güldestesi” diyerek adlandırmamızda bir sakınca yok. Zira aynı isimle yani “Türk Edebiyatında Ramazan Şiirleri” (Güldeste) adıyla alanında belki tek olan çalışma yayınlanmıştır. Bu vesile ile Ramazan'la evimize buyur edilen bu şiirleri yeniden okuyup ruhlarımızı Ramazan iklimine hazırlama zamanıdır. Kitap Dr. Filiz Kılıç ve Yrd. Doç. Dr. Muhsin Macit tarafından hazırlanmış. TDV Yayınları arasından çıkan ve 1995 yılında basılan eser, ne acıdır ki hâlâ tükenmemiş/tüketememişiz. Öyleyse aşkımızı şiirin hikmetli burçlarında tazeleyelim ve şairlerin dilinden Ramazan-ı Şerif’in o eşsiz iklimine tekrar yol alalım.

Nedim’den Ömer Lütfi Mete’ye…

İlk eserler Sâbit, Nedim, Nazîm Yahya, Seyyid Vehbi, Vâsıf, Surûri gibi divan edebiyatı şairlerine ait.Sâbit (1650-1712), Ramazaniyyesinde şunları terennüm eder:

Oldu her câmî-i zîbende birer hırmen-i nûr

Silme mikyâl-i kanâdîl-i zücâc-ı rahşan

(…)

Vakt-i imsaktaki micrime-i anberden

Hoştur alüfteye iftarda bir lüle duhan

(…)

Nitekim her sene ziynetle gelip mâh-ı siyam

Elde her kûşe-i dünyayı Çerâğân-ı cinân

Sonra Şeyh Galip (1757-1799) huzura gelir ve şöyle der:

Mülhidlere öğretmek için nâr-ı cahimi

Mâh-ı ramazan sayfa gelip bir haber etti.

Ahmet Remzi Akyürek (1872-1944) başka bir coşku ile nida eder:

Müjde mü’minler size ihsan-ı rahmandır gelen

Şanına ta’zim için bu mâh-ı gufrandır gelen

(…)

Zulmet ü kasvetten âzâd etmeye sâimleri

Nûr-i islâm nûr-i imân nûr-i irfandır gelen

Üftâde Hazretleri (öl. 1580)ise gönül diliyle seslenir:

Âşıklara edin salâ

Oruç ayı geldi yine

Rahmet denizi cûş edip

Âlemlere doldu yine

Mehmet Akif (1873-1936) ise Ramazan hürmetine münacatta bulunur. Dert aynı, Ramazanlar yine Müslümanlar açısından kan, revan, gözyaşı içinde idrak ediliyor. Bizler ise Akif’in duasına sadece amin diyebiliyoruz…

Devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/20897/rahmet-denizi-cs-edip-lemlere-doldu-yine.html