O, benim için “ayrıntı avcısı” diyordu. Ben de ona şiir avcısı derdim.
Şiir avcılığı şuradan geliyor. Maraş Lisesi’nde okuduğumuz yıllarda (1955-58) ben, başta İstanbul ve Ankara olmak üzere Türkiye’nin hemen her yerinde yayınlanan edebiyat dergilerine aboneydim. Dergiler geldikçe bizim evde toplanır, o ayın edebiyat aktüalitesi üzerine konuşurduk. Cahit, onun kardeşi rahmetli Sait, Erdem, Alaeddin ve başka arkadaşlar… Erdem’le Alaeddin o ayın en iyi şiirlerini kendilerince seçerler ve kısa sürede ezberlerlerdi. Sonraki buluşmalarımızda, özellikle geceleri, Batı Park istikametindeki caddeyi arşınlarken, bir yandan da bu ikisinin ezberlediği şiirleri dinlerdik. Şiir avcılığı buradan geliyor. Birçok şiir bizim hafızamıza onların inşadıyla nakşedilmiştir.
Yumuşak davudî sesiyle şiir okumanın hakkını verirdi.
1955 ders yılında lise birinci sınıfta başlayan dostluğumuz onun ölümüne kadar 53 yıl kesintisiz sürdü. Bu dostluğun odak noktasını elbette edebiyata olan merakımız oluşturuyordu. Ama edebiyatla sınırlı kalmadı. Erdem liseyi benden 1 yıl sonra bitirdi. Ben İstanbul’da Hukuk Fakültesi’ne devam ediyordum. O da Hukuk’a kaydını yaptırdı. Ancak maddi sıkıntılar dolayısıyla ikinci sınıftan üçe geçtiği yıl Ankara Hukuk Fakültesi’ne yatay geçiş yapmak üzere İstanbul’dan ayrıldı. Bir süre sonra askerlik hizmetini yedek subay öğretmen olarak ifa etmek üzere Burdur’a gitti. Dönüşte DTCF’nin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’ne kaydını yaptırdı ve oradan mezun oldu. Maraş’ta lise öğretmenliği ve Halk Kütüphanesi Müdürlüğü görevlerini yürüttü. 1976-77 yıllarında Mavera Dergisi’nin çıkarılmasına oradan katkı sağladı. 1 yıl sonra Cahit’in ısrarlarıyla Ankara’ya döndü.
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/rasimozdenoren/erdem-bayazit-siir-avcisi-2055620
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.