Bilim, din, ideoloji gibi “büyük anlatılara” artık kuşkuyla yaklaşılan postmodern devirde insanlığın kollektif eylemlere geçme, ortak ideallere doğru hamle yapma, uzun vadeli planları sabır ve sebatla hayata geçirme kabiliyetinin azaldığını daha önce anlatmıştım.
Fakat üst üste yığılan devasa problemlerimiz var ve bunların bireysel reçetelerle çözümü mümkün değil!
Çözüm için kollektif şuura, ortak hedeflere, birliktelik hissine ihtiyaç var.
Fakat artık pek az kimsenin bir “davaya” inandığı, inananların da davalarına öyle çok güçlü hislerle bağlanmadığı bir çağdayız.
Zygmunt Bauman’ın (1925-2017) ifadesiyle hemen her şeyin sabit ve katı formlarını yitirip “akışkanlaştığı” bir dönem bu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.