Üstad M. Şevket Eygi vefat edeli bir yıl olmuş. Onu arıyoruz ve yokluğuna alışamadık bir türlü. Neden derseniz:
*Mütevazı idi, gururlu, kibirli değildi. Her sorumuzu sabırla dinler, akıl dolu mantıklı cevaplar verirdi. Çok bilgili ve kültürlüydü.
*Yaşantısı ile yazdıkları böylesine uyumlu insan bulmak zordur. Yazdığını yaşardı, yaşadığını yazardı. Bir defasında bana, “6 yıllık sürgün hayatımda (ki bunun çoğu Almanya ve Fransa’da geçmişti) bir vakit namazı bile çok şükür kazaya bırakmadım” demişti.
*Parada malda mülkte kesinlikle gözü yoktu. Peygamber Efendimizin “Dünya hayatı bir yolcunun ağaç gölgesinde bir süre dinlenip yola devam etmesi gibidir” sözünü tekrarlardı. Evi bile yoktu. Ancak bir kısmı yazma eserlerden oluşan binlerce ciltlik kitapları, antika eşyaları vardı ve bir gün kiracı olduğu evden çıkması istendiğinde devamlı oturacağı bir ev almaya mecburiyetten karar verdi. Yine Hz. Ali’nin (R.A.) “Sağlığım yerinde, bugünlük yiyeceğim de var. Benden daha mutlu kim olabilir ki?” mealindeki sözünü sık tekrar ederdi. Gerçekten de öyle yaşardı.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.