“Yine dalgın.
Yine baştan aşağı ıztırap,
Yine delikanlı.
Yine rind.
Yine yanık bir şair olarak.
Alâeddin Ağabey” (Ramazan Dikmen)
Şairin ölüm haberinin dünyaya aniden yayılması… Güvercinlerin birden havalanması, göçmen kuşların yönlerini topyekûn değiştirmesi, masum çocukların nemlenen gözlerinin, derin haykırışlarının aniden boşalması gibi geliyor şairin ölüm haberi…
Haziran’lar gelip geçiyor. Yapış yapış sıcakların, bunaltan yalnızlıkların, örselenmiş umutların arkasından birden boşalan eleğimsağmalar gibi. Sarı sıcak günlerde yalnızlığın ve acının en görkemli anlarına sinmiş derin yaraların kanayarak sessizce akması gibi…
“Unutulmuşluklar”, tekrar tekrar okuduğum son zamanlarda yanımdan ayırmadığım kitaplardan. Uzun zamandır yazmayı düşünüyordum, yüce gönüllü şairin ölüm yıldönümüne dua niyetine yazılası varmış meğerki… Yazının da kaderi vardır, kelimeler düğüm düğüm yüreğimden boşalmayı bekleyen yağmurlar gibi, bungun ağrılar gibi beklerken dua niyetine 'Unutulmuşluklar’ ı okuyorum sehere doğru… Sıcağı sıcağına dokunuyor satırlar yüreğime. Şairin yüreğinden öylece akarken, yazmak, anmak, yâd etmek üzere sehere doğru tekrar okumalar yapıyorum.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.