İnsanın ruhunu hissedemeyişi, ruhen çöküşü, ruhunu reddetmesi de bir tür kıyamet değil mi? Bugün, maddiyat karşısında menaviyat ne yazık ki bu durumdadır. Bunda asra dair problemlerin yanı sıra, maneviyat bezirganlarının yol açtığı ruh kanamalarının payı büyüktür.
En yakın felaketli tecrübemiz olarak FETÖ'nün maddi tahribatını konuşup duruyor uzmanlar farklı ortamlarda. Askeri, güvenlik ve emniyet konusunda, akademide, siyasette, bankacılıkta, medyada ve yaygın kamusal görevlendirme şemasında yer alışları ve kurdukları yönetsel ağlar, sempati halkaları... Devlet içinde devlet şekline gelişleri... Bunları hep konuşuyor, tartışıyor, yazıyoruz. Hükümet büyük bir mücadele politikası tatbik ediyor. Halk, 15 Temmuz direnişinde milli bir destan yazdı...
Ama bu hareketin yol açtığı manevi tahribatı çok konuşmuyoruz. Gençleri ve aslında tüm toplumu, dindarlık adına, dindarlık görüntüsüyle, maneviyat ve idealizmle kandırdıkları için, tüm bu değerler çok ciddi bir yıkım yaşadılar. Dine ve dindarlara zaten güvensizlik üzerine kurulmuş resmi ideoloji, adeta kendini onaylatan bu süreçte, 'bakın işte, bu dindarlar zaten böyledir' yargısını, sağlam bir kaya gibi zaten yaralı zihinlere adeta çaktı... O güvensizlik kayasının altından nasıl kalkacağız?
FETÖ ile tecrübe edilen o meş'um vakalardan sonra, dine ve kutsala dair kurulması gereken mesafe ve hatta aslında laikliğin nasıl bir büyük bir güvence olduğuyla ilgili koro, kendini pekiştirdi. FETÖ'nün oluşturduğu tahribat ile çoğu kişi dinden ve dindarlardan sıtkını sıyırdı.
Özellikle gençler...
Soruları çalan, tayin ve atama sistemlerini kendi çıkarlarına göre işleten, sahte belgelerle insanları hapse yollayan, sürekli kaset ve bant çekerek insanlara şantaj yapan, duygu sömürüleri ile kitleleri uyutarak yöneten, 15 Temmuz'da gözünü bile kırpmadan insanları tarayan, caddeleri kana bulayan, TBMM'yi bombalayan, helikopter, uçak kaçıran, bu hainlerden ve onların hatırlattıklarından nefret ettiler...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.