Bunlardan bir kısmı da ahiret yurduna göç etmiş seleflerimiz veya dostlarımızdan geriye kalanlar. Şehrin her köşesinde sinmiş hatıralarımız var. Hatıraların izini sürdükçe, eşeledikçe peş peşe aklıma gelen isimlere ve öteki aleme göç eden dostlarıma gönderdiğim Fatihalar, zincirlerin halkaları gibi uzayıp gidiyor. Üzerimde birinci derecede hakkı, emeği olanlardan yola çıkarak sırasıyla bedenlerinden kopsak da ruhlarından kopamadığımız ve ruhlarıyla bize eşlik eden dostlara Fatihalar gönderiyorum ve onlarla yaşanmış tatlı hatıralara gark oluyor, dalıp gidiyorum. Düşlerimde Sakarya'yı hep eskisi gibi yeniden kuruyorum. Dostlarımın çoğunluğu burada olduğundan haliyle öteye göçenlerin çoğunluğu da yine buradan. Bu nedenle de Sakarya'ya gittiğimde karaltılarıyla yaşıyorum, gölgeleniyorum. Benim için Sakarya ruhlar evi. Her gün geriye kalan son dostlardan birisini daha öteye yolcu ediyoruz, uğurluyoruz. Dostlar birer ikişer aramızdan çekilip gidiyor. Bıraktıkları mekanlar bozuluyor, yeniden karılıyor ve hatıralarımızın yaşandığı mekanların karakteri de değişiyor. Bozulmaya ve dejenerasyona inat hatıralarımızda bildik Sakarya'yı teneffüs ediyoruz. Aslında yaşadığımız bağbozumu değil yapı bozumu.
Devamı: https://www.fikriyat.com/yazarlar/mustafa-ozcan/2021/07/02/son-kuslar-son-dostlar
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.