Bir şair arkadaşım ilk görüşmemizde "Ben seni ilahiyatçı zannederdim, meğer sen edebiyatçı imişsin" dedi. Ve bu sözü hâlâ arkadaşların yanında tekrar eder. Mehmet Aycı'da neden böyle bir intiba bırakmışım onu da öğrendim. Çünkü o beni 1995'te Bilgi ve Hikmet dergisinde yayınladığım "Çelişkiler Yumağı: Yüce Kur'an'ın Çağdaş Tefsiri" yazımla tanımış. Süleyman Ateş'in tefsiri ile ilgili yazdığım bu makalenin girişinde söyledim. Dedim ki; ben ilahiyatçı değilim; yüksek tahsilimi Türk Dili ve Edebiyatı üzerine yaptım. Ancak bir İHL mezunu ve İslamî yayınlara duyarlı biri olarak kendimce okuyup yazıyorum. Ateş'in tefsirini de büyük bir merak ile okudum. Okuma esnasında kendimce aldığım notları makale haline getirdim. İlmî kariyeri olan birileri, benden önce bu çelişkileri yazar mı acaba diye bekledim, yazan olmayınca, bari aldığım notlar boşa gitmesin diye bu makaleyi yazdım, dedim. (Bkn. Kalemin Gölgesinde, s.115-135) Aradan yıllar geçtikten sonra benzer bir tenkit yazısını Mustafa Öztürk'ün İlahi Hitabın Tefsiri hakkında yazdım ve yayınladım. (Bkn. Dünyabizim/Hem Okudum Hem Yazdım)
Pasifizm tavsiyesi mi?
Mustafa Öztürk, Kuramer'in düzenlediği "İslam Kaynaklarında, Geleneğinde ve Günümüzde Cihad" bildirisinde söylediği sözleri tefsirinde de tekrar ediyor. Kuramer'in adı geçen yayınını okuduktan sonra ikinci bir makale yazma ihtiyacı doğdu. Çünkü aynı sempozyumda daha feci şeyler okudum. Tekraren söyleyeyim ki, eğer bu konuda bir makale yazılmış olsaydı sorumluluk bizim üzerimizden düşmüş olacaktı. Dinlerin Cihad Öğretisi başlığı ile (merhum) Ömer Faruk Harman'ın yönettiği bildirinin müzakereler oturumunda İlhami Güler şöyle diyor :
Devamı: https://www.star.com.tr/acik-gorus/tanrinin-resmi-gorusu-asli-gorusu-de-ne-demek-haber-1643252/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.