TÜRKİYE KENDİNE GELEMEDİ HENÜZ
Çünkü Türkiye henüz kendine gelemedi, kendini bulamadı ve kendi olamadı.
Olamazdı; çünkü Türkiye, rotasını yitirmiş, raydan çıkmış, freni patlamış bir tren gibi sürükleniyordu: Türkiye’nin zihni yok edilmiş, aklı tutulmuş, ruhu yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştı.
Tanzimat’la yönünü yitiren Türkiye, Cumhuriyet’le yörüngesini kaybetmiş, fırtınalı denizin ortasında oraya buraya sürüklenip duruyordu. Böyle giderse ruhunu da yitirebilirdi…
Korkulan olmak üzere gibi: Türkiye, ruhunu kaybediyor…
Bu toplumu vareden, bu topluma varlık sebebini veren ve bu toplumun insanlık tarihini yapmasını, şekillendirmesini mümkün kılan anlam haritalarını armağan eden yaratıcı ruhunu ve kurucu iradesini kazandıran İslâm’la, İslâm medeniyetiyle, İslâm’ın sunduğu, bin yıldır insanlığın benzerini henüz geliştiremediği muazzez bir adalet sistemi ve sulh düzeni tesis ederek farklılıklara hiç yüksünmeden, hiçbirini ötekileştirmeden hayat hakkı tanıyan, onlarla birlikte aynı siyasî-hukûkî ve sosyal-kültürel düzende bir öteki icat etme gereği, ilkelliği göstermeden birlikte yaşayan, bunun insanlık çapında, küresel ölçekte en evrensel modelini ve formülünü geliştiren kendi tarihini ve medeniyet dünyasını kaybetmişti Türkiye.
Kendini kaybetmişti. Ruhunu kaybetmek üzereydi. Kendini Kendi kılan anlam haritalarını. Tarih yapmasını mümkün kılan karakterini, şahsiyetini veren Yaratıcı ruhunu ve kurucu iradesini. Mekke’sini ve Medine’sini. Yani mekkesini inşa eden yaratıcı ruhunu, medinesini inşa eden kurucu iradesini yitirmişti.
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/yusuf-kaplan/tarih-yapmak-olarak-ummlesmek-2064786
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.