Ali Günvar; Yılgın Eylül Îmâlarının Şairi

Ali Günvar.

Ne var, ne var: Ali Günvar.

Hayır, yanlış; âli, yani Âli Günvar’ımız o bizim.

Âli, yani yüksek, yani kaliteli,; şiiri de adamlığı da dostluğu da âlidir Ali Ağbi’nin.

İnsanların isimlerinden nasipleri vardır sosyolojik hükmü, elân doğrudur; kuşkumuz yok.

Hilmi Yavuz’un hem kardeşi, hem arkadaşı, hem sırdaşı. Üstelik de komşusu. Sofrasında bir tabak da her akşam Ali Günvar için konacak kadar. Hilmi Hoca, sevdiklerini ‘bin yaşa evlâd’ıyla ödüllendirir, Ali Günvar’ı ‘bin bir yaşa’ ile. Hoca’nın çevresinde – bu satırların yazarının tespitiyle - yedi halka mevcuttur; sevenleri yedi ayrı kategoriye ayrılabilir, isim isim, mevki mevki,  şiir şiir. Ali Günvar’ın makamı ‘kategori dışı’dır. Hatta kategori üstü.

Hayata beyaz Türk olarak başladı. Saint Josephli ve Robert Kolejli zira. Zamanla ülkesine insanına ilgi duydu. Siyaset bilimi doktorası yapmasını buna bağlayanlar var.

İstanbul’daki İzmirli.

Hakkında ‘göbek adının Kadir’dir, o nedenle Abdülkadirî Geylanî’ye sempatisi vardır’ dedikoduları mevcuttur.

Entelektüel adam, namuslu adam, dürüst adam.

İnandığını söyler, inandığını yazar, inandığını yaşar.

Şiiri de has şiirdir. Bu bakımdan kolay değildir onun şiirini anlamak. Anlamak ve sevmek.

Onun da anlaşılmak ve sevilmek diye bir derdi yoktur zaten.

Îmâ şairidir o; îmâları sever, meşhurdur da.

Enfes imgelerin şairidir Ali Günvar elbette.

ki aşk ağarmış saçlarla döküldü şakaklarıma; ki ben eski bir budalaydım / kirli nazarlarında umarsız yanılgıların…;    safran rengi bir van gogh sabahı; bir rüzgâr sedâsıyla doldurdu küllenen duyularımı;

susuz bir gecedir şimdi îmâ; ren renk anılar kurutup yığmadayım eskimiş cilbentlere; uzanır kalbim kaybolan düşlerimin şenliklerine; kuğunun son dansıdır ufuklarıma dökülen büyülü yıldızlar; ve on kara on parmağımda; ve metruk anılarla ulaşırım vadesi tükenmiş borçlarıma; ve mürâî manolyalar süsler yalnızlığının avlularını; yalnızlık / yığıldı kaldırımlara; ama ben söyleyemem kimseye bir türlü / zira kuytularda temaşa ettiklerim / olağan tasavvurlarıdır kuşkusuz / muhal günlerimin’,   birkaç örnek imge onun şiirinden.

aşk şarkısı

bir ben bilirim, bir de bei dao

kendi sürgününde yaşamanın acısını

birlikte çıkarız odadan dışarı

müzik kutusundan sıvışan gölgeler misali.

bir farkla ki,

o güneşten çalmaya çalışır ışığını

ben kalbimden alırım.

Zaman zaman yüzünde sıkıntılar görürseniz, biliniz ki meşkük dizelerinin kederindendir.

Her şair bir dizeden ibaretse eğer, Ali Günvar ‘ve bilinsin ki / mâide kurulduğunda / ben ‘o’yum.’dur benim için.

Derindir, derunîdir, derincedir.

Adamlığı da dostluğu da şiiri gibidir; derin, samimi, geniş.

Yüzünde hemen daima sükûnet, muzip bir gülümseme ve özgüven hakimdir.

Mimardır; iyi, sıkı, âli mimardır; üniversitede uygulamalı mimarî dersi verir senelerdir. Şiirinde de mimari, estetik, diyagonal hep iç içedir.

Doğu’yu da Batı’yı da, şiiri de vezni de, mimariyi de ölçüyü de meczetmiş, temellük etmiş, tevarüs etmiş adamdır Ali Günvar. Bir dize ve/ya bir mimarî eser hakkında üç gün üç gece konuşabilmesi bundandır.

Şiir kentlerinin kaldırımları yoksul, meydanları maksem, alanları kargaşayla doludur Ali Günvar’ın.

Îmâların şairidir o demiştik.

Evet, doğrudur.

Eylül îmâlarının şairidir Ali Günvar.

Hem de yılgın.