Tembelliğin zıddı zannederiz gayreti ve her daim tasvip ederiz. Ama gayretin hakikati her durumda müspet midir? Tembelliğin zıddı bir kıymet yüklediğimiz gayret, her durumda bizi müspete mi taşır? Daha ötesi, insanın hayırlı neticeler doğuran amellerine dair gayretleri, her daim kendi hayrına mıdır? İnsan kendi hayrına ne neviden gayretler sarfettiğinin ne kadar farkındadır? Başka bir ifadeyle gayretlerimiz bizi nereye taşımakta? Dünyaya mı yoksa ötesine mi? İster hayır maksadıyla olsun, ister şer, gayretimizi makbul kılan şey, istikameti veya neticesinde hasıl olanların mahiyeti, başka bir ifadeyle zahirdeki tezahürleri değil, kendi batınımızdaki sebebi aslileridir.
Belli bir maksada matuf cehd. Gayret, bu. Herhangi bir didinme faaliyetinden farklı olarak gayrette bir hedef vardır ve kişi adeta o hedefe kilitlenmiştir.
Şimdiye kadarki hayatımız süresince onca çalışıp-çabalamamıza rağmen, üstelik bir de o emeli hakkettiğimize inandığımız hâlde, herhangi bir şekilde onu elde edemediğimizde, o gayeye ulaşamadığımızda içimiz burkuk bir hâlde sığındığımız bir liman vardır: gayret. Biz elimizden geleni yapmışızdır ama kısmet işte. Şu şöyle şöyle, bu da böyle böyle olsaydı nasıl da başaracaktık! Nasıl da gıptayla işaret edilecektik. Ama şimdi mahrumuzdur bu zafer hazzından. Gayretimizin boşa gitmesi de cabası.
Devamı: https://www.gzt.com/gercek-hayat/bunca-gayret-niye-3565683
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.