Nilüfer KUZU yazdı...
Hafızasında hayat, kendini kayda başladığı ilk devrin hiç unutamayacağı zemini, Beşiktaş'ta, doğduğu evde başlar. Evin kendisi, çocuğun hafızasında, Mor Salkımlı Ev yaftasını taşır. Bu ev, yarım asırdan ziyade, bazan da her gece, bu küçük kızın rüyalarına girmiştir. Arka taraftaki bahçeye nazır pencereleri, baştan sona mor salkımlıdır ve akşam güneşinde mor çiçekler arasında camlar birer ateş levhası gibi parlar.
Bahçe iki geniş dikdörtgen terastır. Küçük kızın bahçesinin terasında, başları göğe değer gibi görünen uzun fıstıklar, akasyalar, aralarında iki tane, rüzgâr estikçe kırıtır gibi ipek tüyleri hareket eden pembe – beyaz gülibrişimi, çiçek açmış yemiş ağaçları, ortalarından bir tane, alevli nar ağacı vardı. Bunların ortasında yuvarlak küçük bir havuz; karşı karşıya iki beyaz mermer aslanağzından durmadan havuza billur sular akar ve güvercin, kumru sesleri ile karışır, bazen de fıstıkların dallarını harekete getirerek harekete inleyen rüzgârın namesi ile birleşerek sabah ve tabiat musikisi dinlersiniz. Halide Edib, böyle bir evde dünyaya gelir. Bir süre sonra buradan Yıldız'daki eve taşınırlar. Burada annesi çok yaşamaz; Halide henüz üç ile dört yaşlarındayken annesini kaybeder. Verem olan genç kadın, bir erkek çocuk doğurmuş, ameliyattan sonra çocukla beraber ölmüştür. Annesini kaybettikten sonra Halide Edib için hayat, yarım bir ışık içinde geçmiş ve bir zaman için hafızası hiçbir sahne kaydetmemiş... "Annem nerede?" diye belki sormuş, fakat belirsiz bir işaretle ufukları göstermişler...
Annesinin adı Bedirfem idi. Küçük kız, o günlerde onun, siyah yeldirme ve beyaz başörtüsü ile sokaktan gelişini hiç unutmaz. Bu ananının en fazla hatırlattığı vak'a, çocuğa huzur veren dizlerinde oturduğu anlardır. Bu da kızın tırnaklarını kestiği zamana inhisar eder...
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/halide-edib-adivarin-mor-salkimli-evi-k6132.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.