Etrafımda sürekli alacaklı olduğunu düşünen insanlar var, onlar haklarının yendiğini düşünüyor. Daha fazla kazanmaları gerektiğini, ülkede alım gücünün düştüğünü söylüyorlar. Hatta bunlardan bazıları buralarda yaşanmaz diyor. Çekip gidenler bile var.
Ara not: Bu yazı bir işveren/hükümet güzellemesi değil…
“Devlete 30 yıl hizmetim var” gibi lafları çocukluğumdan beri hep duyarım. Bu herhalde olsa olsa devletin/milletin bunu diyen kişiye hizmetidir. 30 yıl boyunca maaş almış, hatta 50 yaşına varmadan tekaüde ermiş, emekli ikramiyesine ve maaşa kavuşmuş insanlardı bunlar. Çocukken bile bu laflarda bir yanlışlık olduğunu sezerdim. Bu sebeple memur zammı konuşulurken ben biraz utanır sıkılırım. (Devlet versin milletin hakkını ve bitsin iş. Çok uzamasın, çok konuşulmasın isterim).
Hatta memur sitelerinde insanların yazdıklarını filan okuyunca büsbütün yüzüm kızarır. Zaten git gide azalan ümidim hepten tükenir. Ama sonra biri, birileri çıkar ve bu topraklardan ümidi kesmemek gerektiğini tekrar hatırlatıverir. Bu bazen işini iyi yapan bir ayakkabı tamircisi olur, işine kendini adamış bir öğretmen, bazen yaşlı annesine yıllarca bakmış ama öf bile dememiş bir hanımın hikâyesini duyarım… Tamam derim sonra, tamam belki de ben abartıyorum.
Senin tuzun kuru diyecekler çıkabilir. Ben de bir bordro emekçisi olduğuma göre, iki ay maaş almasam borca gireceğime göre tuzum hiç de kuru değil. Ayın 15’i benim için de önemli bir gün.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.