Depremde kaybettiğimiz 50 bine yakın canımızın acısını bir nebze dindirmek, yaralarımızı sarmak için ruhumuzu diriltmenin yollarından biri de geçmişteki olağan üstü mücadale ruhumuzu hatırlamaktır.
İşte o yüzden yaşadıklarımızı atlatmanın ön koşullarından birinin de inanmak ve mücadele etmek olduğunu anlatmak için sizlere Çanakkale 1915’i yeniden hatırlatmak istiyorum.
18 Mart Çanakkale Deniz Zaferi’nin yıl dönümünden yine geleneğimi bozmayıp bu tarihi destanı bir kez daha hatırlatıyorum.
Çünkü, olağanüstü günleri ancak bir inanç etrafında kenetlenerek aşabilmenin göstergesidir Çanakkale Zaferi.
Yine bir seferberlik günlerinde, seferberlik bakiyesi bir dedenin torunu olarak o günleri hatırlatmayı bir borç biliyorum.
Kurt dedesi Çanakkale’de kalmış olan biri olarak, 11 yıl savaştan savaşa koşan dedem Hasan Onbaşı’dan kıtlık, yokluk içinde verilen o müthiş istiklal mücadelesini bire bir dinlemiş biri olarak, bugünlerimize ışık tutması amacıyla yine yeniden…
Zaferin yıl dönümünde Çanakkale ruhunu hatırlamak istiyorum.
O günleri anmadan ve anlamadan bugün hala verdiğimiz istiklal mücadelesini anlamamız mümkün değildir diye düşünüyorum.
KATIR PİSLİĞİNDEKİ ARPAYI YİYEREK DİRENEN DEDELERİMİZİ UNUTMAMAK
Dedem Hasan Onbaşı anlatmıştı bir keresinde;
“Babam Hüseyin gitti önce köyden, akranlarıyla birlikte…
Sonra beni aldılar askere…
Balkan Harbi’nde perişan olduk. Hemen ardından Çanakkale’ye saldırdı gavur.
Babam Hüseyin Çanakkale’de kaldı!
Topçuydum ben…
Erzincan’daki kışladan Erzurum’a yürüyerek gittik. Sarıkamış’ı, Kars’ı, Arpaçay’ı katırlarla çektiğimiz toplarla geri aldık. Top arabalarını çeken katırların pisliğini gözler olduk. Ekmek bile bulamıyorduk. Katırların pisliklerinden topladığımız arpaları yiyerek hayatta kaldık…”
Devamı: https://www.haber7.com/yazarlar/hasan-ozturk/3310277-canakkale-ruhumuz-istiklal-marsi-harcimizdir
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.