Türkiye ile Esad rejimi arasında başlaması beklenen diyalog sürecinin arka planında bu hakikat yatıyor. Rusya'nın rejim yanında savaşa müdahil olmasının sebebi Tartus'ta bulunan askeri üssünün varlığıydı. Bu üs, Sovyetlerin yıkılmasından sonra Rusya'nın elinden çıkmayan "yabancı bir ülkedeki tek askeri varlığı" olarak biliniyor. Ukrayna Savaşı sebebiyle Karadeniz'de sıkışan, Baltık Denizi'ndeki ülkelerin NATO'ya katılmasıyla kuşatılan Rusya için Tartus Üssü, Akdeniz'de aldığı derin bir nefesti adeta. Onu koruyabilmek için rejimin 15 milyar dolarlık borcunu bir kalemde silmişti.
2014'te Şam'daki sarayına sıkışan Esad'a askeri destek sağlayan Rusya böylece hem muhalefeti dizginlemiş, hem de Suriye'deki mevcudiyetini artırmıştı. Ancak bugün Akdeniz'deki askeri varlığının birkaç mil ötesinde ABD ve İngiliz donanması demirlemiş durumda. Muhalifleri her türlü yasaklı silahı kullanarak zayıflatmasının bedelini ise Suriye'nin doğusunu ABD işgaline imkân sağlayarak ödüyor. Yani Rusya Avrupa'da olduğu gibi Suriye'de de ABD'nin kıskacı altında. Ülkenin doğusunda ABD ve desteğindeki PKK, batısında kendi askeri üssünün karşısında ise ABD donanması bayrak sallıyor.
Yıkılmaması için uğraştığı Esad rejiminin ordusu ise tükenmiş durumda. Savaşın başında 160 bin kişilik bir orduya sahip olan rejimin elinde, komuta kademesi ve muvazzaf askerlerin önemli bir kısmının muhalefet saflarına geçmesi ve savaş boyunca verdiği kayıplar nedeniyle 30 bin asker kaldı. Bu kadar asker şu anda herhangi bir muhalif grubun elinde dahi var.
Devamı: https://www.aksam.com.tr/yazarlar/murat-ozer/rusya-yol-ayriminda/haber-1487734
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.